Gorges, Kasbahs en bergen.

Donderdagochtend rond negenen verlaten we Gorges de Todra via Tinegher. We rijden alleen door het plaatsje heen om croissants voor de lunch te halen en rijden direct verder richting Boulmalne des Dades. In dit dorp nemen we de afslag naar de Gorges des Dades. Vanaf dit punt worstelt landschap gesierd met palmen, bergwanden,veel groene bomen en overal de karakteristieke Kasbahs. De gebouwen met hoge muren en torens op de hoeken en kleine raampjes bovenin geven dit deel van het land heel veel charme en schoonheid. Na elke bocht ligt wel een dorpje met dichtbij of in de verte een lemen Kasbah of ruines. We rijden ongeveer 20 kilometer over de slingerweg en het wordt steeds mooier om ons heen. Op een gegeven moment duikt er een enorme bergwand van grote cirkelvormige bobbels op. In Marokko worden ze ook wel de hersenen van de Atlas genoemd en zo van voren lijken ze inderdaad op ons brein. De Gorges wordt steeds mooier en wanneer de weg sterk begint te stijgen wordt het uitzicht steeds heter. De weg voert ons nu niet zoals in Todra onderaan langs de rivier door de kloof, maar naar de top. Bovenaan is het uitzicht nog mooier voor ons dan achter ons. We rijden nog even door voor de mooiste vergezichten en rijden dezelfde weg terug. Het voordeel is dat je nu door hetzelfde gebied rijdt, maar alles nog een keer van de andere kant kunt zien en dat is juist erg leuk. Tussendoor eten we onze lunch in de berm en maken een loopje door tussen de akkers met graan, palmen, vijgen en maïs door in de oase in het dal.
We pakken de weg weer om bij Boulmalne en rijden door naar Ouarzazate. Onderweg verandert het landschap en wordt het weer wat saaier. Meer open vlaktes met pure droogte en af en toe oase met palmen. De weg is goed en we zoeven lekker verder. Het wordt tijd een Kasbah van dichter te bekijken en dat doen we in Ouarzazate. Bijna middenin het dorp ligt de Kasbah en medina van Taourirt een dorp dat is opgeslokt door Ouarzazate. Eigenlijk stelt het kasteeltje niet zo veel voor, het is vooral mooi gebouwd en bewaard gebleven (of onderhouden) en de gevel heeft mooie figuren in reliëf , maar binnenin is het een doolhof van gangen, trappen, kamertjes en zaaltjes. We kunnen niet helemaal naar het dak en moeten naar buiten kijken via te kleine raampjes. De muren zijn aan de binnenkant witgestuct en de plafonds zijn van houten, zwaar rotte balken en tataouie. We bekijken een deel en dwalen er even door heen, maar hebben het vlot gezien hier. De medina zelf hoeven we niet, hij ligt dan wel tussen de muren van de Kasbah, maar het zit vol verkopers en we zijn nog niet uit op allerlei spullen. Na een drankje rijden we onze laatste kilometers van de dag. We zetten door naar Ait Benhaddou, het bekende kasbahdorp tegen een klein bergje aan en naast een droge rivier. Het dorp is veel gebruikt voor films en is zeer idyllisch en fotogeniek. De hele omgeving hier is trouwens vaak in films te zien en in Ouarzazate bevinden zich studios, waar zo'n 30000 vierkante km aan woestijn ook nog bij hoort.
We checken in voor een kamer in het nieuwe dorpje tegenover het oude Ait Benhaddou en relaxen flink op het dakterras van de herberg van aardige Fransen. Het diner 's avonds is een hele goede trouwens, maar we kletsen al teveel over eten...
De nacht is heerlijk en we slapen lang door tot het Frans-marokkaanse ontbijtje. De vrijdagochtend start met een bezoek aan de Kasbah en we struinen door de steegjes. De vergezichten zijn mooi en we nemen er even lekker de tijd voor. De temperatuur is al hoog, dus rustig aan doen is nu al het beste. We pakken de auto, zetten de airco lekker aan en beginnen aan de tocht naar Marrakesh door de hoge atlas en over de pas Tizi n'Tichka. We verwonderen ons over het feit dat we over 170 km vier uur gaan doen, zeker omdat de eerste kilometers erg soepel en makkelijk gaan. Het is groen om ons heen en bergachtig voor ons. We zien vaak niet waar de weg heen zal gaan. Het is nog erg vlak en we stijgen heel licht. Voor ons liggen hoge bergen en we weten dat we er doorheen moeten. De stijgingen komen op een heel laat moment en vanaf dan is het lekker klimmen. Het Peugeootje kan het best aan, maar we worden ook nog vaak ingehaald door roekeloze Marokkanen die op onmogelijke punten voorbij komen. De stijging is goed te doen, maar eenmaal bovenop de pas, wordt duidelijk dat de daling intensiever wordt. We hebben de goede richting van de route, want de auto had het andersom minder leuk gevonden. Om ons heen is het prachtig. Hoge bergen, ruige rotsen en diepe dalen met groen en af en toe water. Het dal is hier en daar diep en de weg zien we onder ons mooi slingeren. De temperatuur is op deze hoogte zalig (volgens Chris). De afdaling duurt nog vrij lang en ongeveer 30 km voor Marrakesh wordt het vlak en makkelijk rijden. Eenmaal bij de stad wordt het verkeer weer anders, dus een ander soort alertheid is hier noodzakelijk. Links en recht auto's, meer dan er wegdelen zijn en overal fietsers en scooters. De regels bedenken we allemaal zelf, dus dat maakt het weer overzichtelijk. We hebben nog nooit last gehad van de vele politieposten en radarcontroles, dus we kunnen wel wat maken op de weg lijkt het. We rijden vrij makkelijk de Ville Nouvelle binnen en vinden ons uitgekozen hotel. Voor het eerst krijgen we te horen dat er geen plek is. Verbazingwekkend genoeg was het overal zo leeg en rustig, maar nu lijkt het anders. Een naastgelegen hotel heeft plek, is schoon, maar heeft zulke lelijke kamers, dat we er wegrennen en een hotel verderop is top voor ons. De Ville Nouvelle is hip en bruisend en we zien Marokko zoals we niet eerder zagen. Heel anders geklede mannen en vrouwen, veel gebedel, veel hippe tentjes en vrouwen op terrasjes. Dat laatste is op weinig plekken echt gewenst, maar nu kan het. We eten voor de rest van de dag alleen Westers, gewoon omdat we er zin in hebben en genieten van ons lekkere hotelkamertje. Morgen de medina in en kijken kijken.....juist ja!