Gibb, Kakadu, Darwin en verder
Door: Chris & Frederike
Blijf op de hoogte en volg Chris en Frederike
07 Augustus 2009 | Singapore, Singapore
We beginnen bij de Gibb River Road. In Broome werden we niet veel wijzer....in Derby wel: "rijden die route"....dachten we, hij zou goed te doen zijn. En dat bleek inderdaad. Het eerste deel van de Gibb was 70 km asfalt....enkelbaans, dus leuk als er roadtrains aankwamen (en die kwamen!). Maar toen het eerste gravel in zicht kwam, ging letterlijk het knopje om. De banden gingen op 'lock' en de pook in High 4 en "we actually, finally hit the road". We kunnen jullie vertellen dat hij meeviel, maar als je weet wat corrugated is en dat dit fenomeen verschillende gradaties heeft en dat we die allemaal hebben uitgeprobeerd, dan begrijp je vast dat het leuk en af en toe leuk zat was. Ook bestaat de weg niet alleen uit gravel, maar kom je ook in mul zand, grove stenen en ander soort paadjes uit als je niet uitkijkt (daarover zo meer). We deden de eerste dag Windjana Gorge aan en sliepen op de bushcamp ernaast. In de gorge zagen we vele freshies of johnstons, de zoetwatercrocs....1,5 m en ongevaarlijk. Er lagen tientallen op de zandbanken en we konden dichtbij komen (dichterbij dan bij kangaroos in elk geval). Dag twee bestond uit Tunnel creek, dust dust dust en Bell Gorge. Twee hele verschillende plekken, maar beide prachtig! Naast de camping waar we die nacht sliepen woonden ook enkele dingo's, die we al snel konden spotten. De volgende ochtend kon Chris zijn Teva's niet vinden en na wat zoekwerk lag maatje 45 links 20 meter verderop en maatje 45 rechts in de bosjes....het liet zich niet lang raden wie dat had gedaan, haha.....de tanden stonden erin, maar hup aan met die dingen maar weer.
De natuur in de Kimberleys is van een eenvoudig mooie schoonheid en doet je hart sneller kloppen. Dag drie werd besteed aan een duik in Galvans gorge (geen crocs) en Manning gorge...de laatste begon met een lekkere duik en een pittige wandeling die weer werd beloond met een waterval en een mooie gorge. Na Manning gorge dachten we 50 km verderop op een gratis camping te slapen. Bij de afslag doken we het kleine bushpaadje in en werden verrast met een weg voor gevorderden. No way back, daar kwamen we achter.....dus dan maar door, tanden op elkaar en de pook in Low4. De weg was in een onwaarschijnlijke conditie voor ons en 3 km kan soms lang duren. Het was vooral zand, erg smal en hobbelig, maar nog erger; kuilen waar maar een wiel in past terwijl het andere wiel 40 cm hoger staat en dan gaat die grote Landcruiser schuin hangen. Aan het einde van de weg bleek geen camping te zijn, maar we besloten te blijven aagezien het al laat was. We hebben er goed geslapen en de volgende dag het weggetje nog voorzichtiger genomen.....pfoe, het was even spannend, vooral als je voelt dat de auto zo schuin gaat hangen dat je denkt dat als je een scheet laat, hij omrolt (en we hadden een topverzekering, maar niet voor scheten en omrollen). Na een flinke rit die dag, belandden we in El Questro, het laatste park op onze route. Hier overnachtten we en eindigden de volgende met het bezoek aan El Questro Gorge, Zebedee Springs en Emma Gorge. O, ja....de dag ervoor moesten we de Pentecost river door. We hadde tijdens de Gibb al verscheidene creks en rivers doorkruist, maar de Pentecost was de grootste. Hij was niet diep (cm of 50) en we kamen er mooi door. Leukom te weten is wel, dat je hier je motor niet in wilt laten afslaan...dit omdat je hem dan niet meer mag en kan starten en ook omdat er salty's op de loer liggen om een hapje te nemen. Hij was leuk!
Na de Gibb en de Kimberleys zijn we verder gegaan richting Kakadu. Wil je enig idee hebben hoe mooi de Kimberleys zijn; kijk de film Australia, die is daaro pgenomen....vergeet het acteerwerk en de slappe verhaallijn en bewonder the landscapes. Onderweg naar Kakadu hebben we de crocfarm aangedaan waar Frederike 4 jaar geleden heeft gewerkt. We waren welkom op de campingplek op de farm en stonden heerlijk alleen aan de rivier. De volgende dag hebben we mee mogen helpen met het schoonmaken van de vervlijven van de babysalties. eze waren allemaal geboren in april en tamelijk onschuldig, maar interessant zat. Leuk werk...maar Chris was het zat na twee bakken en Frederike ging nog even anderhalf uur door (sentiment). Erg leuk om met deze beestjes te werken en ze bij de staart te pakken, wetende dat ze 5 meter kunnen worden en je dan kunnen verslinden, maar ook wetende dat ze die 5 m nooit halen aangezien ze een tasje, schoen of riem gaan worden. Op de farm hebben we ons ook og vermaakt met de hond Phoebe (5 maanden oude bullterrier die je schoen wil opvreten) en de wallabie Eddy (of eigenlijk Eddie Balls, omdat hij toen hij heel jong was op zijn eigen ballen zoog om zijn zuigreflex een kans te geven). In de middag reden we door naar Kakadu, het befaamde en zeer mooie NP boven Katherine. Trouwens...in Katherine kwamen we het eerste stoplicht tegen sinds we Perth uit reden. Fenomenaal als je weet dat de km-teller toen inmiddels op 5500 km stond. In Port Hedland zijn trouwens ook stoplichten, maar die hebben we niet gezien omdat we niet het stadje in hoefden.
In Kakadu hebben we ons vermaakt met gratis kamperen en mooie wandelingen. Elke dag weer watervallen en gorges en mooie views, zeer de moeite waard en niet overrated zoals enkele Aussies zelf zeggen. Leuk is ook dat de Aboriginalcultuur hier heel levendig is en met respect wordt behandeld. Blank en Abo hebben hier aardige deals met elkaar, iets wat niet overal het geval is. Wel sneu is dat je in de dorpen veel dronken Aboriginals tegenkomt....deze mensen zijn na 1800 in een vreemde wereld beland, terwijl ze er zelf al woonden.
In Kakadu hebben we de eerste wilde salties aanschouwd bij de rivercrossing van de Alligator river We zagen vrij enorme lieverdjes liggen en zwemmen en af en toe zag je er een onderduiken en vlak bij de waterkant in de vorm van bubbeltjes verschijnen. Een dag later zagen we in de Adelaide river nog meer crocs tijdens de jumping crocodile cruise. Vanaf de boot aanschouwden we 3,4,5 en zelfs een 6 meter lange croc. De cruise was vrij toeristisch, maar leuk...ook omdat ze de crocs goed laten zien en ze ze me een hapje naar de boot lokken waar het beest vervolgens met een sprong uit het water zzijn tanden goed laat zien. Vlak voor de boottocht hebben we beide nog even met een waterpython gespeeld....ze mocht even om onze nek hangen (en bij Frederike in het haar kruipen). Ook reden we onderweg per ongeluk een slang dood die de weg overstak. Chris zag hem gaan, maar met 100 kph is remmen en uitwijken onverstandig. Jammer dan.
In de middag deden we Darwin aan. Hier moesten we twee nachten en een dag (maandag de 3e) doorbrengen omdat de Universiteit had besloten dat Chris zich moest inschrijven voor werkgroepen om 4 uur NL tijd (23.30 OZ tijd). We plantten ons op een vreselijke camping (met asfalt) en mistten beide de bush, maar genoten van een duik in het zwembad. s' Avonds aanschouwden we hoe dronken mensen zich gedroegen...Darwin stond op zijn kop vanwege een paardenracetoernooi. Op dnsdag deden we het aardige Litchfield NP aan, 80 km buiten Darwin. Nog even een vleugje bush pakken en genieten van de vogels, de rotsen, de watervallen en het vrije Ozzieleven. We hebben op en top genoten van Australie zoals wij het kennen en zullen het voorlopig weer even missen. Rest ons nog te vertellen dat we woensdag de bushcamper hebben teruggebracht (geen schade en rare dingen, geld van de lekke band terug natuurlijk en 6780 km op de teller). De auto beviel ons goed....de dikke v8 diesel heeft ons op mooie plekken gebracht en heeft vele liter diesel gezopen, maar was alles waard. Onze laatste dag in Darwin liep anders dan gepland. We hebben hem doorgebracht in het ziekenhuis, omdat Frederike last van haar oog had. Na enkele uren, wat gerommel met vier artsen (die het geval interesting, interesting vonden), wat onzekerheid over het verdere verloop van onze trip en telefoontjes met Koen in Singapore, thuisbasis, verzekeringen en artsen in NL werd vlak vor boarden op het vliegveld duidelijk dat we rustig door konden reizen en dat Frederike over twee weken goed behandeld kan worden. Er bleek een ontsteking in haar oogbal te zitten, maar die verder niet veel gevaar zou kunnen. Pfoe.....wat een verhaal weer. Alles gaat goed en we hopen ook met jullie allemaal in NL of waar jullie dan ook zijn! Morgen gaan we richting Maleisie, we weten nog niet waar we terecht gaan komen, maar het wordt vast leuk. Volgend bericht zal wellicht vanuit NL komen, dus tot dan en prettige weken.
-
07 Augustus 2009 - 15:18
Pap:
Ha Christian en Frederike,
Wat een verhaal weer over jullie belevenissen. Klinkt goed en spreekt tot de verbeelding. Fijne vakantie verder en tot gauw!
groet, pap -
09 Augustus 2009 - 07:08
Iris:
Jaloehoers!
Wanneer gaan we foto's kijken?
Veel plezier nog in alweer de laatste weken..
Kus!
Iris -
11 Augustus 2009 - 08:50
Jenny:
hallo frederike en chris
ik hed genote van jullie reis veslag en
liefs tante Jenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley