Romeins cultuursnuiven

Vrijdag, tijd voor Romeinse attracties en heerlijk eten.
We gingen vroeg op pad. Amman was onze eerst bestemming en vanwege het feit dat er op vrijdag na het middaggebed flink wordt gedemonstreerd en het er onrustig kan zijn, moesten we er snel in en nog sneller uit. Eenmaal in de stad merkten we dat het er vol, druk en broeierig was en ook de markten waren stressig en verhit. Eigenlijk wilden we er wel weer uit, niks voor ons, maar plots stonden we naast het Romeinse theater dat we toch wilden zien en gingen er toch maar heen. Het was een heel goed exemplaar, groot, met een mooi podium en prachtige achtermuur en we liepen er rustig even rond. Hierna pakten we onze auto en reden Amman snel uit. Dit ging echter niet snel. In Jordanië zijn niet de wegen altijd even best, maar de borden zijn eigenlijk nog veel slechter dus je zoekt je een slag in de rondte. De iPhone en de kaarten boden wel wat uitkomst, maar het kostte ons ruim een uur de juiste weg eruit te vinden. We knalden vlug door naar Jerash voor een bezoek aan de mooie oude Romeinse stad. Tja...en hier hebben we ons enkel uren flink vermaakt. We liepen door de straten, langs redelijk goed bewaarde winkels en huizen, pleintjes, tempels, kolommen en poorten, maar ook een tweetal zeer mooie theaters. Erg leuk om te fantaseren tijdens het lopen hoe het hier geweest moet zijn en je voor stellen hoe alles eruit moet hebben gezien. Het was warm en we hadden honger en continu dorst, maar het deerde weinig.
Aan het eind van de middag zochten we restaurant The Lebanese House op, net buiten het centrum. We hadden gelezen dat hier uitstekend kon worden gegeten. Vele beroemdheden en ook onze eigen koningin hadden hier gegeten, dus we hadden er zin in. Het was weekend, dus enorm vol met families en iedereen zat als een bezetene te eten en te praten, dus we  moesten even wachten op een tafeltje, maar het was het waard. Op het dakterras kregen we een tafeltje en bestelden drinken en eten. Volgens de ober waren we ernstig enthousiast en stelde hij een ander menu voor...we vonden het best. De verrassing was groot toen onze tafel alsnog werd volgeladen met hapjes en schalen vol eten. Warme en koude mezze, friet, salade, kebab en een mixed grill. We hebben er een tijdje overgedaan en onze buiken knalden uit elkaar! Met buikpijn rekenden we af, vergaten de fooi voor de bezwete ober en gingen op pad voor het hotel in de heuvels. Het was even zoeken daar op het platteland en we reden door Franse heuvels met olijfbomen en grindwegen en grasveldjes. Overal lagen mensen in de berm uit te rusten en niets te doen, het was duidelijk weekend. Iedereen was op pad om te eten en te drinken, rond te dwalen en zich te vervelen. Eigenlijk lijkt dit een beetje vreemd, maar het is natuurlijk precies hetzelfde overal. Weekend, vooral in Jordanië, is gewoon ergens heengaan op het platteland of langs de weg, daar zitten eten en je afval achterlaten.
Hotel de Olive Branch lag op de heuvels tussen al deze mensen en olijfbomen en zag er niet uit. Een kolossaal gebouw, beetje vooroorlogs en oostduits, redelijk vergaan, maar wel geschikt voor ons. Naast het huidige pand werd een nieuwe gebouwd, dus dat beloofde goeds voor over vijf jaar, maar wij moesten het doen met het oude dametje. De kamer was okay, het balkon des te beter en aangezien we genoeg gegeten hadden, konden we gaan zitten hangen, drinken en lezen en hoefden we voorlopig echt niets! Elders in het hotel was het een drukte van belang, want de eetzaal zat vol families die luidruchtig aan het eten waren. Verder waren er nauwelijks gasten, zo bleek. Het uitzicht vanaf het balkon was geweldig, het leek wel Frankrijk of Italië. Niet dat je per se moet dromen van deze landen, wanneer je in jordanie bent, of dat dit beter is....maar het gaat er meer om: het is er mooi.
We sliepen heerlijk en de volgende dag, de laatste dag, diende zich aan.