Woestijnkastelen of toch niet?

De laatste dag....woestijnkastelen, of toch niet?
We hadden een mooie route uitgestippeld richting het oosten en weer terug, een rondje langs kastelen van de oude umayaden. Deze kastelen leek ons wel wat en de route was wel aardig beschreven in ons boek. De hoteleigenaar raadde het ons ernstig af en we stribbelden nog wat tegen. Hij vertelde dat de weg minstens zo saai en gevaarlijk tegelijk was als de Desert Highway, de kastelen echt domme gebouwtjes waren en de route echt nergens op sloeg. We dachten dat hij overdreef, maar lieten ons wel overtuigen voor een beter alternatief. Het noorden in rijden, enkele mooie dorpen bekijken en terug door de Jordaanvallei.
We vertrokken met dit plan, maar dit werd het ook niet helemaal. Eigenlijk hadden we niet veel trek in de hele dag rondkarren en  halverwege de route noordwaarts, staken we af richting westen, de vruchtbare vallei in langs de rivier en zakten af maar de Dode Zee, Mount Nebo en Madaba. Het was helder weer dus we hadden beter zicht op het meer en uitzicht vanuit de bergen. In Madaba besloten we relaxed te lunchen in het dorpje, een beetje te chillen en lekker te dineren, weer uit te rusten, even te slapen en om twee uur richting Airport te gaan. Deze plannen gingen wel door, misschien helaas, want tja....we  gingen het land verlaten. Het vliegtuig vertrok op tijd, met ons erin en we hadden even tijd in Rome. De vluchten waren mooi en verliepen rustig en een beetje moe, kwamen we op Schiphol aan. Glimlachend lieten we op verzoek onze koffer scannen bij de douane. Teleurgesteld dat hij niet open hoefde (ze hadden best door ons vieze wasgoed mogen graaien op zoek naar niets) verlieten we de hal en werden opgepikt door Piet die ons weer thuisbracht.