Boottocht

Boottocht van Battambang naar Siem Reap.
Na een lekker nachtje werden we vroeg wakker. We sliepen in een vreemd hotel, hebben we geconstateerd. Het is heel nieuw, heeft 78 kamers, prima personeel,  maar er zijn bijna geen gasten. Ook in reviews op internet lazen we dit. Alleen ' s nachts is het er op de gangen erg druk en lawaaierig en klapperen de deuren, rennen er mensen, wordt er hard gepraat en zelfs geschreeuwd. Beide nachten zijn we er wakker van geworden, maar in de eerste nacht werd het echt te gek. Toen we een kijkje namen om 4.30 was er een een zeer druk, hyperactief, dwaas en compleet uitzinnig meisje van een jaar of 12 op de gang van deur naar deur aan het rennen, op bellen aan het drukken en probeerde ze ook bij ons binnen te komen. Frederike ha de deur niet op slot gedaan, maar wel het kettinkje erop geschoven, dus ze stond zowat binnen. Twee mannen hielden zich spelenderwijs met haar bezig en vonden het leuk, tot ze mij zagen, de deur dicht deden en het stil werd voor de rest van de nacht. Elke ochtend zijn de kamers weer leeg, want we zien de houskeeping er bezig. Een spaans stel had hetzelfde meegemaakt . Mogelijke conclusies of suggesties, insinuaties te over.....
Afijn, we hadden geen zin in ontbijt en bovendien werden we opgehaald om half zeven, dus we pakten in en vertrokken. Sam bracht ons naar de boot en we installeerden ons erop. Het was een overdekt houten bootje voor zo'n vijftig man en de bagage ging op het dak. We zaten op houten bankjes. Toen het bootje vol zat, kwamen er nog meer mensen en uiteindelijk vertrokken we iets voor half acht. Dat de stuurman geen talent had, bewees hij direct. We hebben nog nooit zo'n flapdrol een boot zien draaien. Misschien was het bootje ook gewoon een moeilijk bootje. We voeren in alle rust door de stad en zagen allerlei leuke taferelen. Met regelmaat zetten we iemand of wat dozen af op pikten we mensen op. Met rustige bochten gingen we de stad uit. Inmiddels zat de helft van het aantal passagiers op het dak. Toen we de stad uit waren, werd de rivier smal en gingen we echt tussen de akkers door. Overal drijvende huisjes en bootjes waar hele families op woonden. Heel vaak kwamen groepen kinderen blij zwaaien en roepen, echt geinig. De rivier werd smal, maar ook enorm bochtig met stroming en de kapitein moest als een soort rallycoureur de bochten maken: hard erin, binnenbocht, boot dwars leggen en driften in slow motion tot je de buitenkant van de bocht nadert. Die buitenkant van de bocht bestond dan uit bomen en struiken en bij elke boot kwamen de takken van de begroeing ook even aan boord waarop iedereen ging gillen en van zijn bankje schoot. Je voelde ook de dakzitters verschuiven, dus de boot kwam steeds schuin te hangen. Dit was avontuurlijk varen en al meanderend gingen we over het platteland. Stilzitten en wegsuffen was er niet bij, het ging een uurtje of drie zo door. Af en toe lagen we dwars of omgekeerd in de rivier en mocht de stuurman zijn keerkunsten tonen en die waren dramatisch. Soms dreven we hele stukken hulpeloos achterstevoren en stond een matroos wat te prikken met een stok. Echter hielp dit weinig. De motor kwam ook vaak even stil te vallen en zo dreven we dan weer de begroeiing in of tegen een boot aan.  Nog voor twaalven werd de sloot weer breed en legden we even aan bij een drijvend restaurant. Velen gingen even eten en wij maakten een praatje met onze Franse vrienden. Echt aardige mensen, we probeerden ons Frans eens uit en werden ook nog uitgenodigd op bij ze langs te komen in Paris. Ook als ze niet thuis zijn, mogen we er verblijven, zeiden we. De tocht werd iets relaxter en we dutten zelfs in. De omgeving is best mooi en we hebben veel gezien, maar echt amazing en enchanting werd het niet helaas. De drijvende dorpen zijn wel erg leuk trouwens. Je kunt er met speciale tours heen, maar wij kregen hem erbij. Om twee uur kwamen we op het meer bij Siem Reap. Deze is erg groot, dus oversteken duurde wel een even. De tocht leek niet te eindigen en we werden het wel een beetje beu (onze billen ook). Na drieen kwamen we aan, een beetje later dan gedacht (we hadden acht uur gevaren). We gingen de wal op, pakten de tas en gingen verder lopen. Verderop werden we opgewacht door een schreeuwende groep tuktukdrivers. Zeldzaam verhit stonden te mannetjes te krijsen 'me, me, one dollar, free, take me' we keken wat verbaasd terwijl we er middenin stonden en ze aan iedereen stonden te trekken. Toen zagen we in stilte een jongen staan met een bordje 'Frederike Gacoline', 2 persons, holiday hotel. We wisten snel dat ons hotel in Battambang hem even had gebeld met onze naam, zodat hij zijn inkomsten kon veilig stellen natuurlijk. We lazen in de LP zelfs dat hotels namen verkopen aan hotels in andere steden. We moesten de jongen even aftasten, want voor hetzelfde geld zou hij ons brengen naar waar hij wilde en niet naar onze keuze. Het viel mee. Hij was erg rustig, vriendelijk, meegaand en vond alles best. De rit was gratis, want we besloten hem tegemoet te komen; hij kon onze rit door Angkor ook wel doen. Na een half uur tuffen waren we in Siem Reap en het kwam ons bekend voor allemaal. Grappig om zo de stad in te komen. Twee hotels waren vol (het was retedruk zagen we al), dus we lieten hem naar ons hotel van vier jaar terug gaan. Deze had plek. Het hotel was destijds nieuw, maar inmiddels gedegradeerd tot guesthouse. Het was in mindere staat, net niet verwaarloosd, maar wel crappy. Met wat fantasie en onderhoud maak je er zo weer een proper hotel van, maar van onderhoud weten ze hier niet veel. We namen een kamer en gingen gelijk de stad in. Siem Reap draait om 1 ding: Angkor. Overal hotels en voorzieningen en natuurlijk ook wel de normale zaken voor zijn bewoners, maar vooral veel toeriste voorzieningen. Een voordeel van ons guesthouse is dat het middenin het centrum ligt en vlakbij het belangrijkste straatje. Op dat na is er verder geen reden er te slapen. We drinken bier en een cocktail bij The red piano en maakten dankbaar gebruik van Wifi. Frederike belde via Skype Arjanne die net een dag ervoor was bevallen, erg leuk. Hierna aten we Cambodjaanse soep bij het restaurant op de hoek. Frederike heeft het hier al tijden over, omdat we dit vier jaar geleden ook deden en het erg lekker is. Je maakt de soep zelf met ingrediënten die op tafel staan en eet je buikje rond. Voldaan gingen we de nightmarket over en regelden een bus voor een rit naar Pnhom Penh. De Fransen troffen we ook, die hadden lekker bij een straattent gegeten en wilden eigenlijk ook wel een keer soep.
We gingen lekker naar bed en sliepen zaaaaaaaaliggggggggg, maar kort met een hoofdletter.........Angkor wachtte op ons.