Lekker dagje Battambang

Donderdag de 4e.
We stonden redelijk op tijd omdat we veel uit deze dag wilden gaan halen. We waren ten slotte maar 1 dag in Battambang en er was genoeg te zien. Battambang zelf is niet heel bijzonder, hoewel de markt een boeiende en tegelijkertijd afstotelijke uitstraling heeft, er mooie Franse villa's zijn en het er best leuk doorheen lopen is. Het is de op twee na grootste stad van Cambodja en heeft een leuke, gemoedelijke sfeer.
Het eerste wat we deden was de boottocht voor zaterdag vastleggen en een tour voor deze dag regelen. Dit deden we vrij rap aan de balie van het hotel. Zaterdag stond de boottocht vast die ons naar Siem Reap zou gaan brengen. Vandaag hadden we een tuktuk met chauffeur geregeld die ons vanaf half tien tot vijf uur zou gaan rondrijden over het platteland. We wilden naar drie tempels en naar de bambootrain.  Eerst hadden we nog even tijd voor ontbijt; pancakes met fruit en een kopje thee.
Onze trip begon met een flinke rit de stad uit en daarna slingerweggetjes door het boerenland richting noorden. Overal simpele hutjes, winkeltjes aan huis, boerderijtjes en vooral veel lachende en zwaaiende kinderen. Mensen leven hier enorm simpel en arm, maar zijn blij om toeristen te zien en doen dit op een leuke manier. We stopten onderweg bij een gezin dat bij huis een werkplaats heeft waar ze rijstpapier maken voor de springrolls. Terwijl de oude moeder en zoon keihard ploeterden om samen de ronde papiertjes te maken en op droogrekken en te leggen, legde Sam de tuktukman ons alles uit over het leven van deze mensen en het maken van de rijstpapieren. Het was erg interessant en goed om even een kijkje te hebben in hun leven. We gingen door en naderden na 11 km Wat Ek Phom, een behoorlijk vervallen Angkorstyle tempel. Je kon nog een beetje zien wat het moest zijn geweest en we hebben er op ons gemak rondgestruind. Er waren veel mooi vlinders en de tempel, met mooie reliëfs en torentjes, lag lekker in de schaduw. We kregen een rondleiding van een gehandicapte jongen en hij legde ons van alles uit....tenminste, dat dacht hij, maar we verstonden hem niet door het speeksel, het geknor en de Khmertaal. Heel aandoenlijk en vooral knap hoe hij kon klimmen met zijn vergroeide benen.
De tweede etappe was een flinke rit naar het zuiden. Dus gingen we terug naar de stad, er dwars door en vervolgens landweggetjes. We zaten heerlijk in onze tuktuk, die anders is dan in Thailand.....hier is het een brommer met riante aanhanger. De Fransen waar we onze taxi mee hadden gedeeld vanaf de grens, zagen we op de fiets rijden. Later op de dag zouden we ze nog een paar maal zien en later bleek dat ze in de hitte echt meer dan 50 km (vrijwillig) hadden afgelegd. We waren inmiddels bij het station van de bambootrain aangekomen en werden door de tourist police richting een treintje geholpen. De bambootrain is een simpel ding: een plateautje van bamboe met of zonder hekje, op twee assen met wielen, aangedreven door een brommermotor en dan op het spoor natuurlijk. De boeren gebruiken deze treintjes om hun oogst mee van hun land richting dorp te vervoeren, maar het spoortje raakt steeds minder in gebruik en zal snel verdwijnen door de aanleg van een nieuwe, echte treinrails. Nu is dit fenomeen natuurlijk leuk voor de toeristen en wordt er nog aardig mee gecrosst. We stapten samen op een treintje en gingen richting volgend dorpje en weer retour. De rails is niet recht, echt niet recht.....en ook niet soepel en vlak. Je stuitert er echt overheen en hij lijkt eigenlijk best link. Je gaat hard en laag over het spoor. Als er een tegenligger aankomt, doen ze simpel het volgende: het treintje met de minste lading wordt uit elkaar gehaald. Platform eraf, de twee assen met wielen eraf en alles in de berm. De ander passeert, ze zetten samen de trein weer in elkaar en iedereen kan verder. Dit gebeurde natuurlijk een paar maal. Het was best geinig om zo langs de akkers te stuiteren. In het dorpje liepen we even rond, zagen de baksteenfabriek en dronken een cola. Frederike bezocht er een locale, hele schone plee. Hierna stuiterden we weer terug met een rotgang. Het voelde een beetje als donkeykong in de mijnkarretjes (Nintendo!).
Na dit gebeuren gingen we naar de Wat Phnom Banan. Eerst aten we bij een tentje onderaan de heuvel een enorm bord noodles met groenten en daarna gingen we de trap met 370 treden omhoog. Het was warm, maar met flink wat water was het te doen. Bovenop aanschouwden we een prachtige mini Angkor Wat compleet met vijf torens. Ze zeggen dat dit het voorbeeld was. Hij is ook ouder dat zijn beruchte broer. De staat is wel een stuk minder en het is iets meer een zooitje, maar erg de klim en de rit waard. Dit komt natuurlijk ook door het uitzicht, fantastisch. We liepen er rond en zagen ondertussen de dangerborden en de borden met danger, mines. Volgens Sam liggen ze hier niet, maar we geloven er geen drol van. We hebben al genoeg beenlozen gezien. Als laatste stond Wat Pnohm Sampov op het programma, een nieuwere tempel op een hogere heuvel. De weg erheen was zeer bumpy, we rammelden in onze koets. We beklommen de heuvel, nu viel het ons iets zwaarder, maar Frederike had de smaak te pakken en hield ons overeind. Eerst bezochten we de killingcaves, een plek die ontstaan is door de Khmer Rouge. We wijden nu niet uit over dit tijdperk, maar 1 ding is duidelijk: afschuwelijk! Er zijn meerdere grotten op deze berg, waaronder ook eentje met miljoenen vleermuizen, maar 1 flinke grot was eigenlijk een natuurlijk gat in de grond als toegang voor een gigantisch gangen stelsel. Beulen van de KR leidden mensen die niet in het plaatje van het regime pastten de heuvel op en gooiden ze in het gat naar beneden. De val was zo'n 15 meter en eindigde met de dood of dagenlang lijden. De grot is opengebroken en je kijkt nu van onderaf naar het gat. Voor het onsmakelijke idee is er een vitrine met botten en schedels neergezet. 15000 mensen werden op deze plek omgebracht. De plek maakte je bewust van wat hier is gebeurt. Allebei liepen we stil en aangeslagen rond.
Na dit bezoekje gingen we de top van de heuvel op en aanschouwden kort de tempels (niet echt bijzonder) en de makaken (best aardig). De terugtocht ging snel, evenals de rit naar het hotel en we bedankten Sam. Hij was erg aardig en leuk. 's Avonds aten we heerlijk fish amok en springrolls. We lazen wat en gingen heerlijk slapen.