Tempeldagje

Zondag, tempeldag.
Vier uur.....wekkertje. Even blijven liggen, maar toch snel eruit. Het leek wel middernacht zeg! Deze dag was gereserveerd voor een tripje naar een flinke reeks Angkortempels en mocht beginnen met sunrise bij Angkor Wat. We hebben deze tempels uitgebreid bezocht, vier jaar geleden. Ze stonden niet op de planning, maar we lopen altijd wel warm voor deze wonderen van de bouwkunst en hoogtepunten uit de geschiedenis van Zuidoost Azië.
Ik noem hem TEE, onze chauffeur. Hij was wat laat, maar kwam wel. Zijn smile reflecteerde in het duister van de ochtend toen hij aan kwam brommeren. We gingen op pad en zagen al snel dat we niet alleen waren, ondanks het vreselijke tijdstip. Bij Angkor Wat was het al druk en eigenlijk stonden we en masse op het veld bij de vijver naar de teleurstelling van de dag te kijken.....geen zon te zien, alleen wolken. Sunrise was niet de moeite waard. Een voordeel was wel dat wij nu als een van de eersten de tempel in konden, want toen het licht genoeg was, gingen we erin en iedereen bleef nog op het veld. We struinden over de paadjes, door de gallerijen en verder. Het was er heerlijk stil en we genoten van deze tempel. Prachtig gemaakt, heerlijke plek en atmosfeer. Wat een machtig ding is dit. We konden vandaag niet de steile trappen op, dat was wel jammer. Ook het licht was slecht voor goede foto's; het was vroeg, bewolkt, vochtig en alles was erg grijs-blauw. Dit bleef zo. Maar hier weer zijn was leuk, hoewel het niet voelt zoals je iets gaafs voor het eerst ziet.
Na dit bezoek namen we een ontbijtje. Tenminste, Chris.....anders zou hij chagrijnig worden, voelde Frederike aan. Hij is inmiddels getraind in niet ontbijten en/of lunchen op vakantie vanwege overvolle programma's of gekke reisschema's (zie India), maar vandaag ging hij het niet trekken op crackers. Om half acht knorden we door naar de volgende tempel. We gaan nu niet saai door over al onze tempels. Je moet er zelf heen. Voor de liefhebber en voor ons zelf natuurlijk even op een rij: in Angkor Thom bezochten we Bayon (met de bekende gezichten op de 54 torens), Baphuon (de piramidetempel, reusachtig), Terrace of the Elephants, Terrace of the Leper King. Voor we Angkor Thom in gingen en de poort met de hoofden onderdoor gingen, ging Chris op de foto met de beelden de de grote naga trekken. Hij deed een stap te ver richting de rand van de brug en Frederike zag hem als een idioot wegspringen al maaiend met zijn armen en schoppend en vloekend. Hij had een nest met grote zwarte steekbeesten gewekt en ze prikten hem met zijn allen. Een stuk of zes dikke beesten lieten kleine gaatjes achter in zijn been. Het voelde als wespensteken, maar de pijn bleef niet lang aan. Een Italiaans stel had geschrokken staan kijken en bood Chris ibuprofen aan. Even stonden we nog onthutst te staren, maar de rest van de dag hadden we er wel lol om. Jammer dat het niet gefilmd is, het was misschien hilarisch (vraag het Frederike). Bij navraag bleken het srang te zijn geweest. Pijnlijk, maar ongevaarlijk. Na de genoemde tempels kwamen nog Chau  Tevoda,    
Thommanom, Ta Keo ( de steile tempelheuvel) en de beruchte Ta Prohm (door jungle overwoekerd en zo gelaten, die waar Angelina Jolie Lara Croft speelde). Het viel ons op dat er veel gerestaureerd is en dat alles meer geregeld is dan eerder. Overal zijn looprichtingen, circuits, vlonders, steigers en zelfs podiumpjes om te staan voor een foto. Je kunt niet over meer lopen waar je wilt. Nar Ta Prohm lunchten we. Hierna deden we nog extra''s zoals Sra Srang, Banteay Kdei en hele grote Preah Khan. We eindigden bij Angkor Wat en hadden gehoopt op zon. Deze had wel geschenen, maar was weg en kwam niet meer. Eenmaal bij de grote poort ging het hozen en dit bleef. Jammer dan. We wachtten een half uurtje en gingen toch maar in de regen terug naar Tee die ons terugreed. Naast dat de tempels allemaal erg bijzonder waren en we het de moeite waard vonden was het leuk om vandaag wat contact te hebben met de ronddolende, ansichtkaarten-, boeken-, en souvernirverkopende kinderen. Ze zijn arm, komen van gezinnen waarvan ouders ook moeten ploeteren rond de tempels en worden losgelaten om geld bijeen te schrapen. Hier doen ze alles voor en dat is schrijnend. Spullen bij ze kopen helpt ze niet, hun situatie blijft zo....ze zullen niet naar school gaan, simpelweg omdat ze geld moeten verdienen. School is hier gratis, dat is het probleem niet eens. We kopen niets bij ze, maar kennen hun verhaal inmiddels dus hadden we snoep meegenomen. Ook niet goed voor ze.....een tandenborstel of tandarts zit er niet voor ze, maar ze worden er blij van. Ook vergeten ze even hun spullen aan je te verpatsen, dus het is een goede afleider. Ondertussen hebben we een beetje lol met ze. Je ziet trouwens bijna geen toerist die iets koopt bij ze, iedereen weet het. Ze iets geven is het minste wat je kunt doen. Af en toe maakten we een praatje met de volwassen verkopers en zo kom je veel te weten over dit land. We vinden Cambodja echt leuk, het heeft iets dat we nergens anders tegenkomen. De openheid, vriendelijkheid, gedrevenheid, maar ook hoe ze omgaan met alle moeilijkheden lijken erg goed hier.
Na onze lange tempeltocht strandden we om vier uur weer bij the red piano voor bier en cocktail, en een frietje. Frederike skypte haar ouders en we zaten lekker. Hierna gingen we de oude markt op en hadden lol met de verkopers. Angkorbeershirtje.....afdingen en lachen. Gerecycelde rijstzaktassen.......lachen, lachen, lachen en afdingen. Het is een mooi spel en ze spelen het hier met pret. Dat zagen we niet overal zo. Hier gaat het echt met dikke lol en er is zeer goed te onderhandelen. Je moet ze wat gunnen, dus we gingen niet zoals in India tot het onderste van de kan. Met enige buit besloten we op straat te eten.....of beter bij een stalletje. Frederike kreeg haar bord niet leeg, maar er meldde zich een kleutertje met trek. Met toestemming van de eigenaar van het stalletje ging alles in een bakje en zo hup, onder de arm van het kereltje mee. Even later liep hij nog langs, kreeg een lolly van en Engelsman en hij kon ook nog een colaatje krijgen van ons. Ja.....wat moet je......hij heeft in elk geval even geen honger en lacht lief naar je. Wij zitten vervolgens met een leeg bord en een brok in de keel.
Wat een dag, maar wel leuk.