Paradijselijk Pulau Kapas en bruisend Bangkok

Een weekje eiland en daarna lekker afsluiten met Bangkok.

12 augustus.
De 9 uur wachten op het airport van Kuala Lumpur vielen gelukkig redelijk mee. De aanwezigheid van Starbucks & Mac Donalds maakte een hoop goed, even lekker een burgertje eten en een koffie! Chris was het wachten na een uurtje of zes toch wel zat, Frederike had het druk genoeg met het uitzoeken van hotels in Kuala Terengganu  & Bangkok. De vlucht van KUL naar Kuala Terengganu was kort, erg kort.... 35 minuten. In het half volle vliegtuig hebben we gezellig zitten kletsen met een student uit KUL, ze ging voor 3 maanden naar huis en vertelde ons wat we moesten bekijken in Kuala Terengganu. Heel lief, maar wij reisden na de landing per taxi meteen door naar Marang. Onderweg was het een drukte van belang in de vele moskeeën, Maleisië is overwegend islamitisch en de Ramadan wordt hier dan ook volop gedaan. In KUL hadden we wel bordjes zien hangen, maar mocht je gewoon eten, hier aan de oostkust van Maleisië was het niet mogelijk. Alles is grotendeels gesloten en 's avonds zijn er overal grote buffetten. Het hotel in Marang was weer typisch Maleisisch, waar je in Thailand, Laos & Cambodja voor 30 euro een prima kamer hebt, is het hier viezig en muf. Even doorbijten......... de badkamer was er net gerenoveerd, dus dat was wel fijn. Na een prima nacht en een ontbijtje konden we lopend naar de jetty om de boot naar Pulau Kapas te pakken. Snel nog even wat fruit in geslagen, want komende 8 dagen zullen we het eiland niet afkomen. Op Kapas wachtte ons dezelfde kamer als vorig jaar en het jaar daarvoor en een hartelijk onthaal van de eigenaren. Na het welkomst drankje de spullen op de kamer gedumpt en vertrokken naar het strand. Wat een geweldige plek is dit toch, palmen, blauw water, kleurrijke tropische vissen & koraal, zon en een parelwit strand voor ons 2en helemaal alleen! We zullen ons hier de komende 8 dagen prima luierend vermaken. Oja, hier op het eiland is er geen Ramadan dus gewoon lekker eten overdag! 


19 augustus.
Het is vrijdag, een week later dan het vorige stuk. We zitten op een fijne, grote hotelsuite in ons hotel in Bangkok en wat moeten we nou vertellen over de afgelopen week? Ach, ja.....wat hebben we uitgespookt? Niet veel natuurlijk. We hebben een hele week op het eiland achter de rug. Vrijdag, onze eerste hele eilanddag heeft het geregend tot vier uur in de middag waarna we pas heel laat op de dag even wat strand konden meepikken. De rest van de week was het warm en heerlijk. Elke dag aan het begin van de avond wat onweer in de verte op het vaste land of een klein buitje, maar verder heel veel zon. We brachten hele dagen op het strand door, lekker zwemmen, lezen, kaarten en niks doen. Tussendoor genoten we van het lekkere eten en de fruitdrankjes. Zondag voelde Chris zich de hele dag beroerd: erge hoofdpijn, verkouden en grieperig. 's Avonds kwam er wat koorts om de hoek, maar 's nachts werd dit nog veel erger en het werd een hele warme nacht met zeer hoge koorts. Maandag zijn we op aandringen van Rose, de eigenaar van het resortje, naar de kliniek op het vaste land gegaan voor een check bij de dokter. Was het malaria, dengue of een flu? Eigenlijk was het bezoekje zo gepiept: 15 ringgit neerleggen, even met de dokter praten, bloed prikken en de diagnose tropical flu werd gesteld. Hij schreef een hele hoop medicijnen voor en gaf ook nog een crème mee voor de vreemde wond in de knieholte die het steekinsect had achter gelaten in Siem Reap, Cambodja. Volgens Frederike ziet de wond er trouwens heel gek uit en woont er op dit moment een beestje in, want dat heeft ze wel eens op tv gezien. Uitzieken en een paar dagen antibiotica en paracetamol was het devies. Goed om de zaken even zeker te weten. Eigenlijk knapte Chris redelijk op in de dagen erna en is er nu alleen nog een vreemde verkoudheid over, gelukkig maar. De kliniek had trouwens een prachtige wachtkamer die meer leek op de wachtruimte bij een Aziatisch busstation. Wanneer ergens een deur open ging zagen we de tafel met een prachtig viezig groen kleed ipv de papieren doortrekrol bij ons. Het was even wennen, deze dokterspost. Toen we er net vijf minuten zaten trok het ons echt niet en sprak Chris uit dat hij eigenlijk nergens last van had en dat het erg goed met hem ging. Gelukkig gaf de arts voldoende vertrouwen en deed alles volgens protocollen en ook hygiënisch.
We  hebben ons de dagen daarna prima vermaakt en zijn goed uitgerust. Chris heeft nog een mooie snorkeltrip gemaakt met de bijbehorende grote groepen gekleurde vissen, clownfish, parrotfish, haaien en een prachtig gekleurde stingray! Elke dag bestond uit lekker ontbijten met roti canai en vervolgens met veel water naar twee strandjes verderop lopen om heerlijk de rest van de dag tot  half vijf in de zon / schaduw te liggen. Het was weer zo rustig dat we het strand grotendeels de hele dag voor ons tweeën hadden! ''s Avonds heerlijk Maleisisch eten aan een tafeltje op het strand! Wat wil een mens nog meer! Aan het begin van de vakantie hadden we wat problemen met douches, natuurlijk kon het daar deze vakantie niet bij blijven, op dag 2 deed de douche het een halve minuut om vervolgens ermee te stoppen. Wij vragen, maar het lag aan de pomp, met 10 minuten zeker water...... geen water...... personeel opzoek in de jungle naar het probleem..... nu was het echt opgelost.... eehuh nee..... uiteindelijk bleek het aan de douchekop te liggen, dus die eraf gehaald en de rest van de week douchen onder een straal direct uit de leiding. Ander leuk detail was dat Chris zijn blauw met witte zwemshort blauw met oranje werd evenals de bikini van Frederike, doordat het water direct uit de grond wordt gepompt en er veel ijzer in zit.... roest dus.... heel fijn! 
Op donderdag zijn we om half zes van het eiland afgegaan, waarna Rose ons samen met haar zoon Qimi naar Kuala Terengganu airport heeft gebracht. We hadden Qimi weinig gezien die week en dat vond hij jammer, dus was het wel even leuk om met hem in de auto te zitten en de stad nog even door te gaan. We gingen de markt op, wat een hele happening is tijdens de ramadan. Iedereen is eind middag in de weer om eten te kopen en om dan te wachten tot de zon onder is zodat ze het kunnen gaan opeten. Leuk om iedereen druk in de weer te zien met eten terwijl ze nog niets mogen nemen. We namen afscheid van Qimi en Rose en op het laatste moment kwam Noddy (man van Rose) met zijn nieuwe motor uit KL aangereden om ons nog even gedag te zeggen. We hoefden dit keer niet lang te wachten op de luchthaven. Frederike had zin in Keropok, maar helaas voor haar was het niet een hele lekkere variant en verhuisde het zakje snel naar een Maleisische familie de het binnen no-time op had. De vlucht ging weer erg rap en op KL aten we nog wat en boekten ons hotel voor Bangkok. Hierna sliepen we lekker in het hotel bij de luchthaven. De volgende ochtend ontbeten we royaal (we hadden per ongeluk teveel ringgit over) en vlogen naar BKK. Alles ging lekker voorspoedig en we waren snel in het hotel.
De baliemewerker was echter erg chagrijnig toen we incheckten. Zonder dat wij iets bijzonders deden was hij al boos en gepikeerd en ook nog eens gefrustreerd toen we vroegen of er een double room was ipv een twin. Anyway....Frederike had, helaas voor hem, wel trek in een relletje en besloot niet makkelijk te gaan doen. Ze wilde eerst de kamer zien en vroeg daarna of hij kon zien of er de volgende dagen wel een double was. De man was enorm gefrustreerd en deed zeer onvriendelijk. Pech voor hem, Chris sprak hem vriendelijk toe....en er zat voor hem niets anders op: zijn supervisor nam het over en kon ons met een belletje upgraden naar een suite. Een beetje met een schuldgevoel richtten we onze kamer in en concludeerden toen toch echt dat wij niet verkeerd zaten. Die kerel was vanaf de eerste minuut verkeerd bezig, dus hebben we gewoon even geluk. Een prachtige grote kamer met aparte woon-, slaap- en badkamer!
We zijn direct de shoppingmall ingegaan, hebben even rondgezworven en hebben heerlijk sushi en zelfmaaksoep aan de lopende band gegeten. Heerlijk....morgen vroeg op en fietsen en nu slapen.

20 augustus.
Het wekkertje ging om half zes. We hadden nog geen zin in opstaan en rekten het nog een kwartiertje. Toch moesten we er echt zo vroeg uit, omdat we om 7 uur klaar moesten staan in het Grand Chrina Princess Hotel, even verderop in Chinatown. We zaten om kwart over zes aan het ontbijt. Normaal is dit ontbijt eigenlijk niet veel soeps, maar op dit vroege uur was alles nog warm, vers en in volle voorraad en kwaliteit aanwezig dus aten we even lekker wat broodjes, fruit en ei. Om half zeven maakten we het voettochtje naar het genoemde hotel. Er was al wat bedrijvigheid op straat, maar het was nog lekker rustig. De stalletjes en kraampjes werden hier en daar al neergezet.  Nog even snel zagen we enkele klaptafeltjes met vrouwen erachter en eten erop. Enkele monniken liepen er langs met hun schaal en ontvingen hun dagelijkse portie voedsel. Dit ritueel hadden we misgelopen in Luang Prabang, maar vond hier in alle rust en eenvoudigheid plaats. Toch leuk om even te zien.
We waren ruim op tijd aanwezig in het hotel en maakten kennis met de gidsen en de medefietsers. Al jaren hadden we de wens met Co van Kessel door Bangkok te gaan fietsen, dus we hadden wel zin in deze toer. We stapten op ons stalen ros en met een groep van in totaal tien Nederlanders en twee gidsen en begaven we ons in het inmiddels hectische verkeer van de stad. Gids Björn vertelde ons dat fietsers in Bangkok gewoon als voetganger tellen. Dit heeft als voordeel dat je gewoon alles mag en hiervan maakten we gebruik: stoepjes, spookrijden, rood licht en overal tussendoor slalommen dus. Het eerste uur fietsten we op rustig tempo door de steegjes van Chinatown. Prachtig om de stad te zien ontwaken en echt op de gewone plekjes van de stad te komen, tussen winkels, tempels en huizen door. We belandden nog even op een voedselmarkt en konden aanschouwen hoe de lokalen hun groente en vlees gingen slijten. Vooral de vleesafdeling boeide wel, want overal lagen darmen, nieren, flinke levers, longen en hart. Hierna staken we de Chao Praya rivier over per pont en maakten een kleine ronde over dit stukje Bangkok. We fietsten hier op echte fietspaden, hoewel iedereen gewoon zijn auto erop parkeert, want Thai fietsen zelf niet veel. Na een half uurtje stapten we met fiets en al op een longtailboot en konden we even rustig zitten. We gingen eerst een stukje stroomafwaarts richting Wat Arun en het Paleis om vlak hiervoor een zijtak in de slaan en even halt te houden voor de sluizen. Eenmaal hierdoor ging de boot een half uurtje door en we voeren over een kanaaltje tussen de huizen door. Overal tempels, drijvende huisjes, tuintjes, vrouwtjes in winkelbootjes die vrolijk zwaaien en kinderen. Erg leuk om de stad zo te zien. Dit was het Bangkok zoals we nooit zagen; veel water, veel groen en een stuk rustiger en gemoedelijker. We stapten de fiets weer op en in dit deel van de tocht fietsten we voornamelijk over een smal betonnen pad op staanders dwars door de akkers met pandanplanten en andere gewassen en tussen de huizen door. Af en toe hielden we een stop voor een uitleg of omdat er een scooter langs- of achter op kwam. Overal was water (vol met flinke meervallen), waren er slootjes en moesten we steile bruggetjes over. We slingerden met scherpe bochten door landbouwgebied en woonwijkjes, erg leuk. De volgende stop was op een pleintje aan het water. Ook hier was markt, de speciale weekendmarkt, en we namen ook nog even de tijd om hier overheen te lopen. Een deel van de markt was drijvend wat een leuk effect gaf. We proefden enkele Thaise hapjes en keken toe hoe enkele groepsgenoten een schildpadje vrijlieten. Op de markt was namelijk ook een kraampje met levende vissen, palingen, kikkers, schildpadden en schelpen die je tegen betaling kon vrijlaten omdat het geluk of welvaart zou gaan brengen.
Kort hierna (het was inmiddels half elf geweest) was er een stop bij een drijvend eettentje voor een lunch: gebakken rijst, rivierspinazie, groente, curry, omelet en soep. We aten lekker en konden weer op pad. Al slingerend gingen we naar een punt waar we weer opgepikt werden met de boot die ons terugvoer. We moesten lang wachten bij de sluis, maar hierna waren we weer snel aan de goede kant van de rivier en crossten we naar het hotel. Het was een erg leuke en interessante tocht. Goed geregeld met drinken, eten en perfect aansluitende boottripjes. Een perfecte manier om de stad te zien en om vooral andere delen te aanschouwen.
We liepen om half een terug naar ons eigen hotel en fristen ons even op. We hadden wel zin om nog even iets te doen en hadden ook nog wel even zin in een flink rondje shoppingcentre (ze zijn groot, mooi en er is veel te zien/te koop). We slenterden door Siam Paragon (grootste mall in zuidoost Azië), Siam Centre en MBK en aanschouwden hoe de Thai weekend vieren: rondslenteren, hangen en vooral eten! De welvaart heeft hier blijkbaar toegeslagen en het is ongelooflijk wat dit ook met de mensen hier doet: eten, vreten, kopen en op grote schaal enorm consumeren. De malls zijn ook steeds hipper, massaler, completer en gelikter. We belandden op een foodcourt, zo groot dat je er gek werd, verdwaalde en je ogen uitkeek (het leek wel een stad op zich). Nadat we besloten hier later ook te gaan eten, scoorden we eerst nog een paartje Conversegympen voor Chris (ja...wel echt, en lekker goedkoop , want ze worden in Thailand gemaakt). Natuurlijk loerden we goed rond naar alle namaakspullen op de bovenverdieping van MBK en spotten de trends van copycatcountry. Om zes uur namen we plaats op het megafoodcourt en aten er heerlijk voor een prikkie. Frederike kocht nog snel een berg TimTams uit de aanbieding in een supermarkt (onze favoriete australische koekjes waar we in NL een fortuin voor moeten neerleggen) en we hopten met skytrain en metro terug naar het hotel voor een verder avondje uitrusten.

22 augustus.
Terwijl we dit schrijven zitten we op de luchthaven van Doha, Qatar. We hebben net een korte vlucht van zes uur achter de rug vanuit Bangkok en zijn daar vanmorgen om half tien vertrokken. De vlucht was prima, goed eten, lekker vlot, heerlijke films en een zitplek met megaveel beenruimte omdat we een plek bij de exit kregen. Het was ons bekend dat we op Doha 14 uur moeten gaan doorbrengen, voordat het volgende vliegtuig van Qatar Airways ons naar Manchester zal gaan brengen, maar toch wordt het nog even afzien. We vliegen vannacht om 1:50 uur weer door. Er schijnen mogelijkheden te zijn dat de maatschappij passagiers met meer dan 8 uur verblijf tussen twee vluchten in een hotel in de stad aanbiedt, inclusief vervoer etc., maar tot nu toe wilden ze ons dit niet geven. Iets met goedkoop ticket en vooraf boeken en nog een vlucht uit Bangkok die later vandaag aankomt, blabla. In elk geval doet Frederike er alles aan om toch iets voor elkaar te krijgen natuurlijk en even flink te klagen. Gratis eten is al wel geregeld. We zullen zien hoe we dit gaan overleven.
Even een kort verslag van gisteren, onze laatste dag in BKK. We stonden vroeg op voor het ontbijt, half zeven, en doken hierna nog even het bed in om lekker te maffen tot negen uur. Hierna zijn we snel op pad gegaan en we namen de metro naar de weekendmarkt Chatuchak. Dit is de moeder aller markten. We waren er al een keer geweest en hadden nog wel even zin in een dagje spullen kijken, kopen en sfeer opsnuiven. Dat opsnuiven geldt niet alleen voor sfeer....markten stinken, en deze niet minder dan andere. We liepen door de steegjes en keken lekker rond. Deze markt is echt groot! Eigenlijk kun je er voor alles terecht: je hele huisraad, meubels, antiek, enorm veel eten, kleding, horloges, sieraden, keukenspullen, waardeloze onzin, namaakmerkartikelen in overvloed, huisdieren (ja, hoor....je kan er zo een husky, golden retriever, St. Bernardhond of Siamese kat meenemen), tassen, lampen, ga maar door. Prachtig dus. We hadden een lijstje voor de kadootjes en souvernirs, maar we hadden het onszelf niet makkelijk gemaakt blijkbaar want eigenlijk slaagden we niet heel goed. Best vreemd op zo'n markt natuurlijk, misschien waren onze wensen wat vergaand of vreemd? Na een uurtje of vier hadden we er tabak van en begaven ons naar onze inmiddels bekende shoppingmalls. Hier konden we makkelijk onze kado's en shirts vinden en kochten ook nog even schoenen voor Frederike. Van onze laatste 140 Baht haalden we wat te eten op het immense foodcourt en deden daarna nog wat boodschappen in de interessante, imposante supermarkt aldaar. Moe en voldaan trokken we ons terug op onze hotelkamer. Frederike had even werk om de tassen tactisch en vooral handig in te pakken en slaagde daar goed in. En zo gingen we heerlijk slapen ( hoewel de nacht wat moeizaam was en de slaap een beetje uit bleef, vanwege het komende vertrek) en stonden we vanmorgen om vijf uur op om een half uurtje later in onze taxi een prachtige zonsopkomst te aanschouwen. Tja, het zit erop. Hoewel de terugreis nog wat tijd gaat nemen, is de vakantie echt wel behoorlijk voorbij. Jammer, jammer.......maar het was echt wel een heerlijke trip, op naar de volgende.......