Jordan

Jordanie, mei 2012.
Het is eind april en we hebben nog twee vakanties met ons tweeën voor de boeg, heerlijk. Bofkonten als we zijn, vlogen we op 28 april om kwart voor elf in de ochtend naar Paris C de G nadat Piet ons door het snertweer naar Schiphol heeft gebracht. Met een koffer en een rugzak banen we ons een weg door een overvolle vertrekhal naar een incheckbalie en dumpen ins enkele stukje bagage. Hetzelfde snertweer zorgt ervoor dat we ruim drie kwartier te laat het luchtruim enteren en we direct uitrekenen hoeveel/hoe weinig tijd we dan nog gaan hebben om te rennen voor onze aansluiting naar Amman. We hadden gepland even te winkelen, maar Paris C de G is groot en rennend komen we precies op boardingtijd aan bij onze gate, kunnen nog snel plassen en stappen in. We puffen uit en laten ons even later het maaltje ravioli smaken. Naast dit redelijke eten brengt Air France weinig service, maar we doen het er mee. De vlucht is prima en vlot en rond achten staan we al in de rij voor een visum op de airport van Amman. Die krijgen we natuurlijk en even later zitten we al ons barrel. Tja, we hadden een Peugeot van max twee jaar oud geboekt, maar krijgen een zwaar misbruikte Koreaanse chevy. De gebutste bak aanvaarden we murw van het reizen, maar later blijkt hij meer verrassingen te hebben, en realiseren we dat we ander exemplaar hadden moeten eisen. We slingeren naar madaba, rijden nog flink verkeerd, en komen aan in ons hotelletje met vriendelijk personeel. Het valt gelijk op: Jordaners zijn aardig, macho, vrouwonvriendelijk zo nu en dan, maar enorm gastvrij. We eten wat kebab en droge knoflookkip en gaan enorm snurken. Het is duidelijk dat we er zin in hebben, wat heerlijk om hier eens te zijn!