Madaba & omgeving

Op zondag begint het allemaal echt. We plannen onze dag vol: na het ontbijt een voettocht door de stad, daarna Mt Nebo en de Dode Zee. De looptocht brengt ons in eerste instantie langs gesloten winkels en kerken, maar later wordt alles beter. De stad komt tot leven en we bekijken prachtige mozaïeken en oude stadsdelen. Hier is Madaba om bekend. De stad is verder wat we ervan verwachten: stoffig, blokkendozen, zanderig. De mensen zijn leuk, het weer heerlijk. Wel wat heiig, maar een goede temperatuur..
We belanden na een warm, maar zeer aangename wandeling in de kerk van de apostelen. In eerste instantie lijkt er niet zoveel aan, de kerk is sober en saai en binnenin is het helemaal leeg. Echter de vloer is helemaal afgezet en er loop een balustrade langs vanwaar we hele mooie mozaïeken zien. De kleuren zijn dof en het is er stoffig, maar op de foto komt het er allemaal beter uit zelfs. Hierna begeven we ons naar het museum waar we nog meer mozaïeken uit de stad zien. Deze zijn van verschillende stijlen en tijden, maar erg mooi en soms erg groot. Dit is dus waar Madaba bekend om is. Het museum ligt op de plek waar eerder enkele huizen stonden die de mozaïeken blijkbaar onder de vloer hadden liggen. De mozaïeken zijn van de zesde eeuw en behoorlijk goed bewaard gebleven en dat maakt het toch bijzonder. We vervolgen ons looptochtje via een ander museum met mozaieken en romeinse stadsdelen naar de Grieks-orthodoxe kerk waarin de meest bekende mozaïek zich bevindt. Op de vloer ligt een reusachtige landkaart. Eenderde ervan is nog in tact, de rest onzichtbaar, weg of onder de grond. De kaart is van deze regio met als uitgangspunt Jeruzalem. Er is van alles herkenbaar weergegeven, zoals enkele Jordaanse steden, maar ook Egypte en de Nijl. 
De verkenningstocht door Madaba eindigt met een drankje op een terras en een zoektocht naar lunch. We kunnen de ideale lunch nog niet helemaal vinden en nemen bij de bakker enige zoetigheden mee. We kraken er ons glazuur mee op de hotelkamer en gaan vlug met de auto op weg naar de rest. Mount Nebo is binnen een half uur bereikt, maar het is er heiig en het uitzicht is er niet. Jammer, jammer....we hadden de Dode Zee en Israël kunnen zien, maar dat vaak gaat niet door. Mt Nebo is trouwens de plek waar Mozes met zijn Joden het beloofde land zag en later ook stierf, zo zegt men. We slingeren hierna de berg af. Niet alleen is de bergweg naar beneden slingerend, ook de auto slingert lekker. De vering lijkt niet best meer en bij elke hobbeltje, kuiltje of steentje gaat de kar heen en weer, vreemd en oncomfortabel. De berg en de omgeving is verder op de een of andere manier wel mooi. Het is erg dor en zanderig met stenen, maar nieuw voor ons. Ook zien we dat er overal mensen wonen, bedoeïen in tenten met hun geitjes en schapen. Bij de Dode Zee aangekomen, toch een fenomeen der natuur en tot de verbeelding sprekend, zien we de lelijkheid die we niet gehoopt maar wel een beetje verwacht hadden. De zee ziet er lelijk en troebel uit, het weer is ook niet stralend, en eigenlijk is de hele omgeving ervan belachelijk. Echt een stom meer met daar om heen resorts. Je kunt de zee eigenlijk alleen maar bereiken via peperdure resorts, waar je gelijk ook een Spa hebt en behandelt kunt worden, maar we hebben geen zin een fortuin neer te leggen. Er is een publiek strand en daar gaan we heen. Toch dokken we daar nog 9 euro p.p. en kunnen dan zwemmen en zitten en ook nog het zwembad in. Tussen veel locals en enkele toeristen in zoeken we een plek en maken ons klaar voor een dip. Frederike valt natuurlijk op met haar prachtige zwangere buik en zowel Jordaniërs als toeristen zie je kijken en het er over hebben. Dit blijft trouwens de hele week zo, overal waar we lopen wordt Frederike nagestaard, zie je mensen elkaar aanstoten en haar even van top tot teen bekijken. We zijn blij dat we het assortiment van attracties in Jordanië eigenhandig hebben kunnen uitbreiden met een wonder der natuur. Weliswaar niet het achtste maar misschien het achtmiljardste, maar wel bijzonder. Oké, de Dode Zee. Frederike zou het de Doodsaaie Zee kunnen noemen, want zo boeiend is het niet, maar we gaan er om de beurt in liggen en blijven drijven, net als ieder ander gelukkig. Het is raar. Wanneer je wilt omdraaien, merk je dat er een kanteling komt en die het snel gaan. Ga je van je rug naar je buik dan kieper je zo om wanneer je zij onder ligt. Grappig, dat wel. Het water is erg erg zout als je het proeft en wanneer je erin drijft voelt het aan alsof er een olielaagje om je heen komt. Ook voel je enkele wondjes goed zitten, gelukkig hebben we ons allebei niet geschoren. Wel zijn we beide in de ochtend nog naar de wc geweest voor een bruine boodschap en het resolute afvegen eist zijn tol: een prikkende krent. We merken het tegelijkertijd op.
We dobberen wat. Frederike smeert zich in met modder dat ze even verderop uit een emmer haalt. Ze wordt helemaal zwart en laat het intrekken. Het babyhuidje dat overblijft na het afspoelen doet haar goed. We spoelen onszelf goed af en Chris neemt met enorme jeukbenen nog een duik in het zwembad. Hierna houden we het voor gezien en rijden ons wrak via het panoramaweggetje (geen uitzicht wederom) terug naar Madaba. Er is inmiddels een lampje gaan branden op het dashboard. Het lampje in de vorm van een motor en we lezen in het boekje dat het niet goed af loopt als je er lang mee rijdt. In het hotel bellen we Europcar, of beter Pleuropcar of Puinhoopcar, voeren een korte discussie en krijgen een monteur op ons af gestuurd. Eerst eten we nog heerlijk bij Hared Jdoudna, een leuk restaurantje me mooie binnentuin . We eten heerlijke kebab en een lokaal gerecht met aardappel, saus en gehakt. De monteur is bij terugkomst al in het hotel en kijkt er eens naar. Niks aan de hand natuurlijk! Let op dat je 95 tankt, gaat vanzelf weg, nee de auto gaat niet stuk, ja het is een Koreaan en die slingeren allemaal en het komt wel goed. We kunnen er niet veel mee. Ik zeg hem nog dat ik geen pech wil en hem gewoon weer bel als het fout gaat en dat vindt hij best. Het zal allemaal wel, denken we.
We gaan slapen.....ook lekker, zeker na zo'n mooi eerste dagje.