Karak & Dana NP

Maandag!
We gaan vroeg op pad en niet voor we een hotel hebben laten bellen voor onze nacht. Dana Nature Reserve is onze stop voor die dag.
We gaan op weg met het barrel en karren rustig richting Karak. Het landschap verandert snel. Eigenlijk is het nog best groen rond Madaba en al snel wordt het bergachtiger en droger. De rit is supermooi en we krijgen verrassingen te zien. Prachtige vergezichten, wel heiig, mooie dalen en toppen. We rijden door stukken land die doen denken aan de Grand Canyon. Prachtige bergen en rotsen, kolossaal onbeschrijfelijk. Bij Karak doen we er even over om boven in het stadje te komen en kunnen dan parkeren vlakbij het kasteel. Het kruisvaarderskasteel is een van de mooiste in de regio en de moeite waard, merken we. We dwalen er rond, door poorten en gangen en langs oude barakken en muren, de keuken, de kerk, de gevangenis en de aanbouw. Het ligt ook mooi, dus het uitzicht mag er wezen, we lezen een beetje over het tijdperk en het kasteel en beelden ons in hoe het er wat, begin twaalfde eeuw. Boeiend bezoek, waarna we heerlijk eten bij Kir Heres. De kok schotelt ons een enorme schaal met rijst, met noten en kip en yoghurt en salade voor. Het is voor 1 persoon, maar zelfs met twee en een half krijgen we het niet op. Met gevulde buikjes stappen we in de auto. Deze stond drie uur geparkeerd met de iPhone zichtbaar in het dashboard maar dat geeft niets, hij ligt er nog.
We rijden rustig en zoekend naar Dana, een natuurgebied dat vaak links blijft liggen. Het ligt echt langs de hoofdweg en bestaat uit een enorm uitgestrekt gebied van bos, kloven, rotsen en bergen. Het is er prachtig en we vangen echt maar een glimpje op. We kunnen geen eindeloze tocht maken, maar maken er toch een wandeling van anderhalf uur over stenen, rotsen en paadjes en langs mooie uitzichten. Enorm genieten is dit. We hadden ook op het kamp in een tentje kunnen slapen, maar willen iets comfortabeler liggen. Even later blijkt dat we dat niet krijgen, want in het hotel in Dana Village is het de middeleeuwen die de klok slaan, het stadje is een spoorstadje met vier hotels voor in totaal 40 man. Er woont niemand en alle huizen, uit de vijftiende eeuw, zijn in verval en zonder dak. Het dorpje ligt afgelegen op een dood puntje boven een kloof en er is niets. We hadden het anders verwacht, maar dit is het. De kamer is kaal, er staat gelukkig een bed en de douche is warm. We merken dat we te weinig geld hebben. We kunnen alleen de nacht betalen, maar willen wel wat eten. Echter geen probleem: euro's kunnen ook en die hebben we. We chillen er op een bankje, met wat thee en ontdekken de Wifi, dat wel. We proberen de reis wat verder te plannen en dat lukt nog niet zo goed: te veel plannen en mooie dingen. Het avondeten smaakt goed en al snel gaan we slapen. Er zijn natuurlijk meer toeristen en ook vanzelfsprekend een overvloed aan Hollanders, maar die laten we graag links liggen. Ze gaan maar lekker meetrommelen en Arabisch leuteren, we gaan maffen. Rare plek om hier te zijn, vinden we maar.
Erg leuke dag, dat zeker.