Delhi dag twee
Door: Chris & Frederike
Blijf op de hoogte en volg Chris en Frederike
12 Juli 2010 | India, Delhi
Delhi dag twee: weer uitgeslapen, nu nog langer, want vannacht was er voetbal natuurlijk. Lekker vanuit bed gekeken. Afloop was wat minder. Rond enen zijn we pas op pad gegaan. Best prima om een beetje rustig aan te doen. Een halve dag Delhi voelt alsof je er een weekbent. Door de chaos en warmte heen zijn we naar een kebabtent op Connaught place gegaan. Goeie kebab gegeten. Als het niet in de lp had gestaan,hadden we er niet gezeten, maar het was prima eten. Opvallend feit: de restaurantjes zijn ongezellig en het eten is vet. Hierna autorikshaw ( tuktuk) naar humayun's tomb genomen. Hier was het een oase van rust. Mooie tombes en tuinen, wel erg warm. Het zweet zit niet alleen in de bilnaad, het komt er ook overduidelijk uit ( vooral bij Frederike zichtbaar). Natte rug is ook niet te voorkomen. Hebben ons goed vermaakt daar. Hierna zochten we nizam ud din dargah, een mausoleum. We liepen door een overvolle wijk met een wirwar aan straatjes en nog meer mensen en verkeer dan we ooit zagen, gekte! Allemaal moslims en opeens begon iedereen te schreeuwen naar ons en te wijzen naar onze voeten. Wij liepen door maar werden er snel gek van. Onze schoenen moesten uit...maar waarvoor? Een mausoleum? Toch maar teruggegaan, je weet nooit precies wat ze van je willen en wat ze van plan zijn. Met een autorikshaw naar de jama masjid gereden. Toen Chris zijn pijpen aanritste kwamen er mensen bijstaan kijken. Bij de ingang waren er een paar boze gasten tegen ons aan het krijsen over een ticket. We dachten dat ze het mishadden en liepen door. Ze werden wel erg boos en toch hadden we onze schoenen al uit. Bleken we te moeten betalen voor de camera( die zat in de tas, konden zij niet weten). Toch maar gedokt en flink geklikt. Werden continu gevolgd door hordes jongens. Wilden allemaal ons bekijken en met ons op de foto. Werd wel vervelend, stel je maar voor dat er een hele cirkel aan mensen om je heen staat en iedereen kijkt naar je, lacht naar je en praat over je. De minaret opgegaan en bovenaan nog opgelicht voor een euro doordat een gast op onze schoenen wilde passen. Ze worden hier snel boos trouwens ( en handtastelijk). WijBlijven lachen. Opnieuw gegeten bij saravana bhavan. Goeie tent, ook niet gezellig. Dosai heel erg lekker ( frederike wilde natuurlijk alweer die ene). Terugweg was een hel, heel erg rampzalig. Enkele spatjes werden een bui en al snel een storm en heel Delhi lag op zijn gat, of beter: in de zee. Het water stroomde overal door en de wegen waren rivieren. Het water stond tot de knie. Terugkomen was niet te doen. Lopen was goor en onmogelijk en riksja's of taxi's gingen niet. Totale chaos! Toch na een uurtje een riksja kunnen krijgen, wilde eerst niet tot hotel, maar na vijf minuten wel voor 400 rs, dat is veel. Toch gedaan, we waren al blij. Was een barre tocht en vlakbij station was het zo erg dat hij niet meer wilde. Auto's verzopen, riksha's liepen vol en het water stond boven de knie. Het verkeer stond vast en iedereen liep te krijsen of te zwemmen en te spelen. Met een fietsrikshaw verder gegaan, dat duurde wel even. De regen stopte, maar de straten en huizen stonden vol. De bestuurder ploeterde er ons door. Bij hotel toch nog door het water gemoeten en alles uitgespoeld. Smerig! Wat een gebeuren, gekheid!