Trichy en Tanjavur

Na een ontbijtje en enkele boodschappen zodat we beide de dag door konden komen, ging ik om 10 uur de deur uit en bleef Frederike op de kamer achter. De taxi reed in een dik uur naar Tanjavur alwaar twee bezichtigingen op het programma stonden. Allereerst baanden we ons een weg door het hectische stadje en parkeerde de chauffeur de auto bij Brihadishwara tempel en fort. Deze roodkleurige tempel uit 1010, gebouwd door Rajaraja is een mooi voorbeeld van Chola-architectuur. Van verre zag ik al de enorme piramidevormige tempeltoren van de hoofdtempel en vanaf het terrein binnen de muren was hij al even indrukwekkend. Ik moet zeggen dat hij me erg deed denken aan wat ik op foto's heb gezien van tempels in Midden-Amerika. Hij zou daar van afstand gezien zo tussen passen. De tempel en de grote binnenplaats bevinden zich binnen een vierkant terrein met twee muren en enorme poorten die bontversierd zijn met allerlei uitgehouwen beelden. Eenmaal binnen, ook hier weer blootsvoets, kon ik rustig rondlopen en het sfeertje opsnuiven. Het was er niet zo druk en er was genoeg te zien. Enkele bijgebouwen met mooie daken en ook een overdekt podium met een gigantische nandi uit een stuk steen. De Stier lag daar te wachten met zijn 6 meter lengte en 3 meter hoogte en zijn 25 ton. Het schijnt een van de grootste nandi's in India te zijn. Nog mooier was het plafond boven de stier: mooie beschilderingen met dieren en mensfiguren in allerlei kleuren en bovenal een dominerende mooie diepblauwe achtergrond. Bijna alles was nog mooi in tact. Ook de zuilen de het dak droegen waren mooi vormgegevenmet carvings. Tegenover dit gebouwtje en midden op het terrein bevond zich de grote tempel die vanuit verschillende kanten betreden kon worden. De hoofdingang was er een met licht hellend oplopende trappen en een mooie toegang. De andere twee met steilere trappen en overal goden ernaast en er boven. Veel parvati's, Krishna's ( denk ik ) en Ganesh's. In de tempel vonden continu rituelen en handelingen plaats door heilige mannen. Ik begreep er weinig van, maar keek toe terwijl een hele rij Hindoes naar het hek toeliepen, geld gaven, bloemen of eten schonken, een witte veeg of stip ontvingen en ook nog een tasje met een of andere inhoud kregen. De heilige mannen maakten zanggeluiden en gingen met iets rokerigs heen en weer. Ze stonden bij een 2 meter hoge versierde zwarte lingam, een grote piemel dus. Deze lingam representeert Shiva en wordt alom enorm geprezen omdat het staat voor de creatie van alles. Tegelijkertijd staat Shiva ook voor de vernietiger. Voor mij allemaal heel onbekend maar het heeft ook wel iets tot de verbeelding sprekends en maakt wel nieuwsgierig. Na het bezoekje aan het heilige midden van de tempel met 13 verdiepingen en zijn 66 meter hoogte liep ik verder door naar de achterzijde waar ik het verhoogde looppad aan de buitenmuur op ging. De muur was buitengewoon mooi voorzien van kleurrijke schilderingen in een hele levendige stijl. Er gebeurde van alles op die tekeningen, van liefdevol tot gewelddadig. Ook stond er er om de anderhalve meter een zwarte lingam. Deze verschilden af en toe van grootte en sommige zaten achter een traliedeur waar Hindoes vervolgens bij stil stonden en een soort groet maakten. Ik liep de hele muur langs en bekeek alles. Zo ging ik op mijn gemak het complex door, het was erg leuk. Na dit bezoek reden we 2 km verder voor een bezoek aan het paleis en de musea van koning Serfoji. Zijn familie heerste lang over het zuiden. Het paleis was enigszins in verval en behoorlijk verwaarloosd. Het ziet er ook niet naar uit dat dat ooit goed gaat komen. Het was wel aardig met poorten, muren en een rommelig geheel aan gebouwen en tuinen. Rond een treurige binnentuin waren allerlei zaaltjes met verzamelingen beelden daterend vanaf de negende eeuw en allerlei goden voorstellend. De toren van het paleis ging ik op en via een wirwar aan trappen en ruimtes kwam ik op een uitkijkplaats boven waar ik een mooi uitzicht op het paleis en de stad had. Hierna slenterde ik wat verder over het complex, bezocht nog wat zaaltjes met oude attributen van de koning ( met muizenkeutels in de vitrines ) en vond het na een uur wel welletjes, in Tanjavur was verder niets meer, ik vroeg het de chauffeur nog, en daarom gingen we weer terug. De rit was iets onrustiger. Heen reed hij wel relaxed, terug was het enorm drukken, inhalen en toeteren. Dat verkeer hier blijft ongelooflijk. Een heel stuk reden we over een snelweg met twee banen voor elke richting, gescheiden door een flinke middenberm. Met regelmaat kwamen er echter aan onze kant auto's en vrachtwagens tegemoet....je zal toch om moeten rijden voor een afslag.In het hotel rustten we lekker uit. Om zes uur besloten we te gaan eten. Voor Frederike hadden we bedacht dat naanbrood en veel groente haar goed zou kunnen doen. We zochten dus naar een restaurantje met wat variatie op het menu en niet alleen van die dosas en linzenpapjes of muf gedoe. We kozen The Banana Leaf uit, klonk hip en de LP was erover te spreken. Via een gekke deur stonden we in een donkere ruimte met wat tafeltjes en overal deuren en bordjes. De ruimte had geen ramen, dus geen daglicht en werd verlicht door enkele vreemde lampen. Allesbehalve hip. Beetje sfeertje van de chinees om de hoek, maar dan dertig jaar terug. We bestelden naan uit de tandoor, mixed vegetables met curry, mixed vegetables manjurian ( droog gebakken volgens de ober ) en chicken tandoori. We moesten een tijdje wachten op het eten, omdat de tandoor nog niet aan was en ondertussen was het een komen en gaan van allerlei mensen uit de veelheid aan deuren in de ruimte. Er was plek voor een paar man, maar wat al die mensen continu deden overal was een grote vraag. Het eten was verrassend: de groente manjurian-style was een bord met stukken samengebakken en geklonterde groente met korst eromheen. Soort kipnuggets, maar dan met groente. Het smaakte lekker trouwens. De andere groente zat in een dunne, zeer sterk smakende curryjus ( gravy, dat zijn heel veel sauzen hier...ongelooflijk vet dus) en de tandoori chicken was ook niet om te vergeten. Enorme vette donkerrode saus met veel stukken kip, erg smaakvol en enorm pittig. Er moest flink bij gedronken/geblust worden. Chris voelde zijn achteruitgang tijdens het eten transformeren in een vlammenwerper. We aten er genoeg van en gingen daarna lekker terug naar de kamer.