Hoogtepunten in en rond Agra

16 en 17 juli. Vandaag werd het tijd voor fatehpur sikri, een nederzetting inlusief paleizen, verblijven voor allerlei doeleinden, tuinen en een moskee. Het geheel werd in de zestiende eeuw neergezet en volledig uit rood steen gebouwd in opdracht van de grote akbar, heerser uit die periode met veel macht en invloed en niet onbelangrijk ook nog de opa van sjah jahan. Het is ommuurd en bevindt zich te midden van enkele minder noemenswaardige ruïnes en ligt ongeveer 40 km van agra vandaan. We lieten ons erheen brengen door een door ramu geregelde taxi met open ramen. De rit ging natuurlijk eerst door agra waarvan we weer het nodige te zien kregen en daarna over een zeer mooie en nieuwe asfaltweg zonder al te veel drukte. Wel jammer, want zo beleefden we natuurlijk minder van de geweldige rijkunsten en creatieve verkeersdeelname van onze met een piepstemmetje, slecht Engels sprekende chauffeur. Elke chauffeur moet hier wel over een zekere, specifieke rijstijl beschikken. Je moet kunnen toeteren ( minstens elke vijf seconden ), rotondes tegen de richting in kunnen nemen, in kunnen halen waar het niet gaat passen ( maar wel lukt ), uit kunnen wijken zodat anderen voor jou uit kunnen wijken die zorgen dat anderen weer uit kunnen wijken ( ook dat past altijd wel weer ), kunnen schelden ofzoiets als het moet, fietsrikshaws van de sokken kunnen rijden, kunnen spookrijdenomdat je anders teveel om moet rijden, geen geduld hebben en koeienkunnen ontwijken. Er zijn vast wel meer vaardigheden, maar die leer je pas als je echt achter het stuur kruipt. Onze taximan deed het prima en deze Tata wiebelde gelukkig niet. Na 40 km stopte hij vlakbij het monument en werden we verzocht verder te gaan met een autorikshaw. We zijn er niet achtergekomen of hij echt niet verder mocht, maar er waren niet veel auto's en de local boys hadden weer centjes. Fatehpur sikri bleek erg mooi. Prachtige gebouwen met mooie daken, torens, balkons, carvings, muren, zuilen, bruggen en pleintjes. Alles in een mix aan stijlen en invloeden maar mooi bij elkaar passend. We liepen erdoor met onze lp aan de hand en de bordjes lezend en waanden ons terug in de tijd. De gidsen doen er van alles aan om zich aan je te binden, maar daar hebben we steeds niet veel trek in. Alleen maar irritant zo'n kwebbelaar naast je. Erg mooi, maar erg warm natuurlijk. Toch konden we ons er bijna twee uur vermaken. Die hadden we vast echt vol kunnen maken als we de moskee, de Jama masjid ( ook uit die tijd en nog in gebruik ), ook in hadden gemogen. Het zag er echt veelbelovend uit wat we boven de muur en de poort uit zagen komen, maar teva's uit en op blote voeten lopen daar is geen optie. Jammer dan! Onze rikshawguy verscheen te laat, maar net op tijd want we zaten al in een andere. Probleemloos stapten we over... Had hij bijna zijn geld gemist want we hadden hem nog niets gegeven. Waarschijnlijk was hij wel ergens opgedoken. Op de terugrit ergens wat groenteprut met garlic naan gegeten in een keurig restaurant zonder sfeer ( waarschijnlijk vinden ze het daar heel gezellig en chic ). De terugrit ging verder vlot tot we nog aangaven dat we langs een ATM wilden. Hadden we ook al op de heenweg gezegd, maar toen stopte hij er niet. Maar liefst vijf ATM 's deden het niet. Deze lagen allemaal redelijk op de route door de stad richting hotel. Voor de laatste moest piepstemmetje iets omrijden waarvoor hij op crèche-Engels niveau begon te jammeren over een goeie markt en extra geld ( 200! ). Wij hadden ons benodigde geld en lieten ons naar het hotel vervoeren alwaar hij nog eens vroeg om meer roepies. Dit kreeg hij niet en dus ging hij klagen bij ramu. Deze luisterde aandachtig, trok zijn schouders op en deed niets. De chauffeur kwam ons storen bij onze Pepsi en keek boos en ging nog even door. Chris deed of hij er geen bal van begreep en vroeg ramu wat er was. Deze deed heel relaxed, lachte wat, zei dat het Oké was en dat we het zo moesten laten. Blijkbaar vond de chauffeur dat hij ver had moeten omrijden, ramu had gevraagd hoeveel en dat bleek 1 km te zijn waarop ramu alleen maar kon lachen en hem wegsturen. Prima zo! Hierna hebben we het hotel in khajuraho laten regelen, uitgerust, gegeten en de rekening betaald. Later kwam ramu vertellen welk coachnummer en welke plaatsen in de trein voor ons zijn vanavond. Dus toch nog in orde, tot zover.Om half elf reden we naar het station en bekeken de info over onze trein. Wederom kregen we in etappes te horen dat er vertraging was, deze liep nu op tot een uur. Op het station waren behoorlijk wat plukjes of setjes westerse toeristen, best een vertrouwd idee eindelijk weer eens blanken te zien want eigenlijk zien we alleen maarIndiase mensen. Frederike herkende een groepje Koreanen en begroette hen blij. Ze deden net zo blij terug, ze hadden elkaar in jaipur gesproken. Ondertussen vermaakten we ons nog met het bekijken van straatkinderen die bedelden en mensen erg scherp in de gaten hielden. Een had een ongerepareerde hazelip, zielig voor hem. Wat de Indiase mensen van alles armoedige kinderen vinden is erg verschillend: je ziet mensen die ze echt enorm weren te negeren, of boos wegsturen, of er om lachen ( blij lijkend dat ze het zelf niet zo rot getroffen hebben ) en mensen die ze iets te eten geven. De straatkkinderen bedelen ook weer bij elkaar en soms gooien ze liever dingen in de vuilnisbak dat dan ze het rechtstreeks verder geven. Om twaalf uur stapten we in. In de coupe net zoveel indianen als blanken. We maakten de bedden op en gingen slapen. Dat lukte de hele nacht door behoorlijk goed. Deze slaapklasse is best aardig: airco, dichte ramen, bedlinnen , personeel, afgesloten van de rest van de trein en dus ook geen rondlopende verkopers. Verder is het natuurlijk wel vies en slaap je dicht op vier anderen. Wij hadden bedden boven elkaar en apart met zijn 2en aan een gangpad. Om 8.15 waren we in khajuraho en lieten we ons maar narayana palace hotel brengen. Hier ingecheckt en uitgerust. De hele dag gerelaxed en gelezen.Om kwart voor vijf hebben we raja's café opgezocht, een restaurant midden in het centrum van het stadje. Het is hier heel klein en rustig en niet overvol met mensen en verkeer. Er zijn flink wat winkels, hotels en restaurants, maar verder stelt het gelukkig niet veel voor. Lekker rustig en in the middle of nowhere en dat lijkt ons te gaan bevallen, mooi zo. Het dorp ligt vol met hele mooi unieke tempels met een prachtige stijl die we niet eerder zagen. Enkele zagen we liggen tijdens het loopje en dat sprak ons wel aan. Belooft veel goeds voor de komendc dagen met zoveel moois. Het eten was goed, Frederike d'r groentepapje iets minder, maar Chris' chicken kebabi beviel uitstekend. Als toetje een biertje ( de eerste na een week, poeh hee ) en gepaneerde en met rum geflambeerde bananen ( genoeg rum gelukkig ). Leuke plek, prima tent als je niet betaalt met een briefje van 1000 zoals onze Spaanse buren. Spaans leedvermaak mag natuurlijk voorlopig genoeg voorkomen natuurlijk, dus we hebben het gediscussieer met interesse aangehoord. Morgen lekker tempels in het dorp bekijken, wordt leuk!