Agra

Agra: aardig geslapen, ventilator maakte herrie. Zonder ontbijt de rikshaw ingestapt bij Alexander. Bril met baard heeft geen baard, maar enorme bril, flink veel vet haar en snor. Dus bril met baard heet bril met snor, ook wel Alexander. Hij bracht ons naar ATM, tankte zijn wagen vol en we gingen verder door naar het station om treintickets te regelen. Moesten flink omrijden vanwege afzettingen. Op station was het een gedoe. Flink dure tickets ( valt eigenlijk wel mee, lijkt eerder zo) en last met de taal. Sommige mensen spreken slecht Engels. Een van de tickets had WL erop staan en ramu, de hotelbaas had gezegd dat we dat niet moesten hebben, je zou dan op een wachtlijst komen te staan. De balieman legde uit dat het anders zat, maar we begrepen er geen bal van en vertrouwden het natuurlijk niet. Balieman ongeduldig, wij in de rats... Hij bleef zeggen: gimme the money! Maar Alexander kwam helpen en de uitleg werd door hem begrepen en de tickets als veilig bestempeld. We moesten er wel van uitgaan dat het goed zat, maar twijfelden de rest van de dag. Na het ticketverhaal kon het echte programma beginnen. We werden naar itimad ud daulah gereden. Deze staat beter bekend als de baby taj en is een tombe aan de andere kant van de rivier. Hij is gebouwd tussen 1622 en 1628 en de eerste van wit marmer. De moeder van sjah jahan liet het bouwen en het is helemaal ingelegd met mooie stenen die prachtige patronen vormen. Mooi om te zien, ook van binnen erg mooi versierd. Op en bij de muren waren overal apen met apenkinderen, samen met allemaal van die grappige eekhoorntjes. Die apen, makaken, zagen we ook al in het centrum. Overal kom je trouwens in de steden koeien tegen natuurlijk en veel straathonden ( die niet naar je toekomen gelukkig ). In jaipur waren er overal varkens die van het vuil vraten, hier in agra zie je overal ook nog waterbuffels. Deze zwemmen overigens ook graag in de yamunarivier zagen we. Na een flinke rit kwamen we vlakbij de taj mahal. Alexander zei dat we hier echt niemand moesten vertrouwen, ze willen je allemaal enorm oplichten. Zo moet je in de wijk rondom de taj nergens eten of drinken, omdat je kans loopt dat je er behoorlijk ziek van wordt. Ze stoppen spul in het eten en hopen dat je een dokter laat komen zodat ze flink aan de haal kunnen met je verzekering. Wijkje deed ook erg onguur aan en ze wilden wel heel graag iets te drinken slijten. Bij de westgate gingen we het terrein op dat enorm is en vol staat met tuinen, muren en poorten. Eerst werden we gefouilleerd en de tas nog doorzocht. Brillenkokers, telefoons en camera' s werden even grondig bekeken. De beveiliger kon even niet overweg met het feit dat onze rugtas twee delen heeft, waarvan 1 alleen voor de camera. Hij doorzocht eerst dit deel, toen het bovendeel en dacht dat de bodem hiervan wel nog een geheime opening had. De taj is mooi en toch beter dan op foto's. Sommige mensen schijnen teleurgesteld te zijn, maar dan denk je gewoon even niet goed na en kijk je niet goed. Hij is groot, wit, indrukwekkend, mooi van vorm en overweldigend. Ach, niet overdrijven...maar toch. Het hele ding staat er toch maar en je hebt het altijd wel willen zien en nu ben je er. Beetje eiffeltoren, of toren van pisa of colosseumgevoel (geen manneken pis, nee). Sjah jahan liet de tombe bouwen voor zijn vrouw die overleed toen ze hun 14e kind baarde. Hij was erg verdrietig, werd grijs in 1 nacht en het was klaar in 1653. De taj heeft mooie tekens en inleg van steen. Je ziet koranteksten en versieringen in zwart. Eromheen een moskee en allerlei poorten en de tuin. Het was er druk, maar best te doen. Iedereen doet er moeite voor een goede foto. Ook wij hebben er flink geklikt. We liepen er lekker rond, keken ook binnen ( met onze schoenencovers die alle buitenlandse touristen krijgen, samen met een flesje water die we bij het ticket krijgen) en vonden het leuk hier te zijn. De binnenkant is ingetogen en minder mooi dan de babytaj. Opvallend dat het overgrote deel van de touristen Indiase mensen zijn. Het was warm en zonnig en af en toe pakten we een lekker briesje op. Leuk verhaal nog is dat sjah jahan al snel na de bouw werd overruled door zijn eigen zoon en gevangen gezet werd in het fort er tegenover. Tot 1666 kon de sjah vanuit een torentje naar de taj gluren. Het fort bezochten we na een prima lunch in een door Alexander aangeraden tent. Best aardig Indiaas eten, frederike vond het niet allemaal lekker, maar wel de garlic naan. Ze kunnen hier wel veel met vegetarische spullen en dat vinden we best: linzen, bonen, rijst, groente, noten, spinazie , kaas bijvoorbeeld. Alles vooral in sausjes of papjes. Sommige papjes zijn muf en raar, andere wel binnen te houden. Het typische dessert uit agra van pompoen, suiker en melk beviel net niet helemaal...sommige dingen smaken anders. Toch proberen we van alles natuurlijk! Het fort hadden we al een paar keer gepasseerd. De rode hoge muren met daarbinnen allemaal gebouwen, pleinen, tuinen, open ruimtes en torens was mooi. Eerst leek het teleurstellend, maar we ontdekten allerlei doorgangen en nieuwe plekken. Mooi uitzicht op de taj ook. De sjah had het er niet helemaal slecht, hij liet bijvoorbeeld een boel bijbouwen waaronder een eigen moskee. Hij deed dit alles natuurlijk met zijn favoriete witte marmer. Zijn opa liet het ooit bouwen als fort, maar sjah jahan maakte er een paleis van voor hij er gevangen werd gezet. Die opa hield trouwens ergens onderin zijn harem van 500 vrouwen. Druk mannetje. Ooit was er in het fort het duurste object dat sjah jahan ooit liet maken: de pauwentroon, duurder dan de hele taj. Er zaten bijzonder veel stenen en diamanten in, waaronder de 191 karaat koh i Noor. Die is later via omzwervingen bij de engelsen gekomen en queen Victoria heeft deze duurste diamant ooit in stukken in haar kroon laten planten. Mooie verhalen. Het fort was leuk, maar toen hadden we genoeg gehad. O ja, ergens tussendoor moesten we even langs een shop van Alexander, ze lieten zien hoe ze mooie stenen in marmer inlegden en wilden natuurlijk dat wij iets gingen kopen. Wij wilden snel met lege handen weg. Ze deden niet moeilijk. Om drie uur waren we terug, dronken wat en babbelden met ramu en regelden de dag voor morgen, fatehpur sikri. Hij bekeek de tickets en keurde die ene met wl goed: hij belt morgen voor onze seatnummers. Hierna douchen, wasje, maffen, eten en verder maffen.