Op naar Cambodja!

Twee reisdagen zitten er weer op en nu zitten we in Cambodja! We hadden allebei er erg veel zin in en voelde ons meteen weer thuis!
Gisterochtend zijn we vroeg opgestaan om de bus vanuit Vientiane naar de grens met Thailand te pakken. Dit ging allemaal lekker vlot en voor we het wisten zaten we weer in de bus in Thailand. Grensovergangen zijn toch altijd weer een feestje in Azië, natuurlijk de stempels en visa, maar bovenal hoe alles er aan toe gaat. Geen enkele controle op tassen, mensen die een rij zien maar denken dat ze gewoon er langs kunnen lopen en dan met hun paspoort kunnen zwaaien voor het raampje van de douanebeambte. En als die je wegstuurt probeer je het gewoon bij de bij de rij ernaast! 
Eenmaal in de bus was het nog een uurtje rijden naar Udon Thani en daar wilden we de bus pakken naar Khorat (Nakhon Ratchasima). De overstaptijd was perfect: nadat Frederike had uitgezocht op welk busstation we zaten, bleek dat de bus met 10 minuten zou vertrekken. Snel even wat te eten gehaald voor onderweg en toen 4 1/2 uur bussen. Beetje geslapen en vooral genoten van het landschap en het mooie weer! In Khorat hadden we al een hotel uitgezocht en binnen een uur liepen we door de stad rond. Khorat is een grote Aziatische stad met weinig bezienswaardigheden, meer een handig punt om verder te reizen dan dat je er een paar dagen wilt doorbrengen. Iets te eten vinden en een ATM bleek niet zo makkelijk. De eettentjes zagen er niet zo top uit, in een warenhuis bleek een KFC te zitten, dus de keus was snel gemaakt. Frederike bestelde 2 menu's die ze hier op een bord en met echte grote glazen serveren. Je moet het natuurlijk wel zelf naar je tafeltje dragen en daar zat nou net het probleem. Chris zat rustig rond te kijken en hoorde een hoop lawaai, Frederike had de glazen met cola zo van het blad over zich zelf heen gekieperd! Lekker handig! Zes man personeel hadden staan toekijken en kwamen snel met van alles en nog wat aangerend om alles weer schoon te krijgen. Het blad met eten en de nieuwe cola brachten ze ook maar meteen even naar het tafeltje, aangezien mevrouw al voor genoeg troep had gezorgd. Na het eten moest er nog geld in USdollars gewisseld worden en dat kon in de mall. Snel met een tuctuc erheen en wat zagen we daar..... alles schoon, verschillende eettentjes en alle winkels die je maar kon bedenken. Terug in het hotel snel ons bed ingedoken en geslapen tot......

Vandaag zijn we met de bus verder gereden naar Aranya Prathet (dorpje bij de grens met Cambodja). De busrit was wederom erg mooi. De rijstijl van de chauffeur wat minder en speciaal voor wie het leuk vond de nieuwste Harry Potter film die nu nog in de bios draait in het Thais nagesynchroniseerd! Bij de grens moesten we vanaf het busstation overstappen in een tuctuc die naar de grens zou rijden. Natuurlijk reed hij niet direct naar de grens, maar eerst naar een kantoortje waar je je visum moest regelen. Frederike was alert en zei meteen tegen de meneer daar dat hij door moest rijden naar de grens. Na een poging of twee gaf hij het op en reed hij door. Je kunt hier ook een visum krijgen, maar je betaalt er dikke commissie over terwijl je aan de grens het ook gewoon kunt regelen. Bij de grens ging alles weer heel vlot, geen rijen of drukte. In het kantoortje voor het visum moesten we even wachten en dit keer behalve 20 USdollar pp ook 100 Bath betalen aan de douanebeambte. En hup dit verdween zo zijn zak in, maar met 3 minuten heb je dan ook je visum. We hadden 50 dollar gegeven en kregen 2 briefjes van 5 terug plus nog wat Thaise Bath. Frederike telde het even na en spotte meteen een vals briefje van 5 dollar, dus terug.....niks mis mee hoor mevrouw.....maar na even aandringen kregen we toch een nieuwe (echte). Vier jaar geleden werden we ook met een busje naar de taxi gebracht, maar dit keer duurde de busrit wel heel lang. Er bleek namelijk buiten Piopet een heel nieuwe terminal gebouwd te zijn voor de toeristen waar de bussen en taxi's vertrekken. Ook de reistijd naar bijvoorbeeld Siem Reap was door de nieuw geasfalteerde weg gehalveerd! Tevens was men bezig een spoorlijn aan te leggen. Een hoop mooie en nieuwe ontwikkelingen, maar wij wilden naar Battambang. Helaas was iedereen met groepjes of met een tour en ging iedereen richting Siem Reap. De taxi is namelijk goedkoper als je met 4 bent dan met 2. Even gewacht op een nieuwe buslading en daar spotten we een Frans echtpaar die dezelfde kant op wilde! Eenmaal in de taxi lekker gebabbeld en toen bleek dat we bijna dezelfde route hebben, dus we komen elkaar de komende dagen vast nog vaker tegen. In het hotel hebben we snel de bagage gedropt en toen op jacht naar een eettentje, want we hadden ontzettend veel trek gekregen. Met de LP in de hand al snel een goed tentje gevonden en het verrukkelijke Khmer eten stond binnen no time op tafel! We aten lok lak en amok met AngkorBeer en Frederike stond haar fanta af aan een zwerfvrouwtje dat haar zwartglanzende verrotte tandjes blootlachte. Wat was dat toch weer lekker! Nu liggen we in bed lekker te lezen en plannen voor morgen te maken. Slaap lekker!