Jaipur

Jaipur. De nacht was wat oncomfortabel, maar niet voor frederike. Het was warm en het bed erg hard en frederike sliep lekker. Chris werd wakker als een oude vent. De telefoon wekte ons: taxi. Het was kwart voor zeven, we hadden geen taxi besteld en ook niets op dit tijdstip. Chris ging naar buiten, er was een chauffeur voor ons met een auto, want een autorikshaw kon vandaag niet. Chris sprak met hem af dat hij maar even wachtte tot 8:15 en ging weer maffen. Toch klopte het niet en was het niet helemaal te vertrouwen, dit werd natuurlijk een duurder tripje nu en ze waren vast meer van plan dan alleen het fort. Toch maar weer naar beneden en onderhandeld, maar dat was niet makkelijk. Natuurlijk werd het duurder en had hij toch plannen. Geen 400, maar minstens 550. Toch 400 proberen te regelen, hij net niet helemaal akkoord en leek pissig. Binnen vertelden ze bij de receptie dat we voet bij stuk moestenhouden, het was hun probleem. Ook zeiden ze wel dat 400 met een taxi echt nooit uitkon. Om 8:15 stonden we buiten en stond de knakker van gisteren blij voor onze neus: het is een taxi geworden stap maar in! De gozer van 6:45 stond er bij te gluren en keek boos, hij zei dat we met hem meemoesten omdat hij al die tijd had gewacht. Ze kregen ruzie, maar kwamen eruit. De eerste mocht ons hebben en die ander zei nog: it' 's okay, go with him, he works for me. Haha. Wij stapten in, maakten nog afspraken dat we alleen amber fort en totaal voor 400 wilden. Hij mopperde wat. De weg erheen was een dwaze rit. Drukte, veel verkeer en de auto wiebelde als een grijze Polo in Frankrijk. De knakker werd aardiger, er zat ook nog een knulletje bij om op bepaalde punten zijn gordel vast te houden. Hij begon natuurlijk weer over shops. Afgewimpeld. Boven bij het fort waren we surprised: heel erg mooi gelegen fort in de heuvels met allerlei forten eromheen en muren door de heuvels als een soort Chinese muur. Omhoog lopen ging prima. Andere mensen lieten zich door olifanten omhoog brengen, beetje zielig. Het fort was enorm en met mooie muren, pleinen, mozaïeken, een wirwar aan trappen, stegen en ruimtes overal. Heel mooi om doorheen te dwalen en foto' s te nemen. Dat deden we. Het gelige fort was de moeite waard. Natuurlijk ook weer cobra' s in mandjes en toeristensouvenirs die we graag overslaan. Koud colaatje niet trouwens. De rit terug was vreselijk. Chauffeurtje sleepte een heel arsenaal aan plannetjes aan: moghul Town ( shops), lunchen bij een vriend, treinticket omzetten en met de baas meerijden naar agra, hij had van alles in petto en was erg hardnekkig ( en chagrijnig, haha). Het lukte ons om zonder gekkigheid bij anuraag villa te komen en natuurlijk was hij pissig om de 400 die Chris noemde als prijs. En natuurlijk had hij niets terug voor het briefje van 500. Dan maar wisselen in het hotel en hem zijn geld gepast geven. Hij was boos, zwaaide met zijn vingertje, riep om zijn 500 en ik verdween. In het hotel hebben we gerelaxed, geluncht, gedronken en bij de receptie een hotel in agra geregeld. Zeer goedkoop, dus verrassend. Om twee uur namen we de riksja vanaf dit lekkere plekje en op het station hebben we gewacht op onze trein. Die had een uur vertraging en dat krijg je in etappes te horen natuurlijk. Op het perron kochten we chips, frederike had last van en medelijden metdrie straatkinderen en we gaven ze een fles water en chips. Twee van de drie verdwenen en het kleine jochie bleef twintig minuten zeuren om meer. Heel zielig ventje...schrijnend om te zien en hij was zo sneu. Wat een shitleven. Wel dom van hem trouwens want de andere twee zaten onderwijl lekker chips te eten. Hij was vies en had hele vieze open wondjes op zijn been. De trein kwam en we stapten in. We belandden midden in een Indiaas gezin van moeder en een heel stel kinderen. Pa haalde water. We deden vriendelijk en maakten wat contact. Bleef bij lachen, want engels spraken ze niet. De trein was smerig, deze sleepingclass liever niet weer. We hielden ons goed. De reis was niet echt relaxed, wel prima temperatuur, behalve als we stilstonden. Een keer werden we bij stilstand door een hele rits lollige pubers aangestaard en besproken en als attractie behandeld. Leuk voor ze. Agra naderde langzaam, het werd donker, bij nog een stilstand werd het onprettig en voelde het onaangenaam, maar plots waren we er. Onzeker of het echt agra fort was, stapten we toch uit, vroegen vijf keer of het klopte en baanden ons naar de exit. Nergens stond agra op borden, maar we zaten goed. Op zoek naar onze chauffeur liepen we naar de uitgang en opeens stond daar de oude man met baard en bril met een bordje: mr. Chris, dutch, 2 pax, sakura. We waren blij, liepen mee naar zijn rikshaw en lieten ons naar sakura sjezen door de chaos in het donker. We waren het even zat. Het hotel was mwoah, maar prima voor de prijs en schoon. De baas bleek aardig en kon veel regelen voor ons, zo bleek al snel. We aten en dronken wat en regelden een trip voor de volgende dag met baard en bril. Ook vertelde hij ons allerlei handige zaken over agra en de treinen die we willen nemen. Na een goeie douche en een flinke handwas gingen we naar bed. Wat een dag, morgen weer een!