Boottrip Laos

Laos, dag 1. 
Inmiddels zijn we enkele dagen en kilometers verder en wordt dit stukje geschreven vanaf een boot op de rivier de Mekong. Het lichtbruine water kabbelt naast ons en we zitten op een slowboat met zo'n vijftig andere toeristen en locals. We zijn om 12 uur vertrokken vanaf Chang Kong en zijn vandaag op weg naar Pak Beng....we bevinden ons nu dus in Laos.
Gisteren zijn we om half tien opgepikt vanaf The Riverside House, het guesthouse in Chiang Mai. De chauffeur moest eerst met ons in zijn busje de hele stad door om zijn wagen verder te vullen en dit kostte een uurtje. Frederike was inmiddels redelijk misselijk...goed te begrijpen want de man reed natuurlijk als een dolle door de slingerstraatjes. Na alle pickups begon de busreis echt en we reden 7 uur lang door het mooie Thaise landschap. Het zag er best goed uit, beetje heuvels, dan weer vlak en volop rijstvelden. We maakten twee stops en bij de tweede konden we de white temple bekijken. Dit was een afgrijselijk witte, nieuwbouwtempel in oude stijl die bont versierd was met spiegeltjes en angstaanjagende beelden van rare trollen, mannetjes en gedrochten. We weten echt niet waar dit op sloeg en moesten er enorm om lachen, het was een soort eftelingattractie, zeker toen een meneer zittend onder een parasolletje met een speaker mensen wees op het eenrichtingsverkeer of andere regeltjes. In de tempel bleek de zaak wel serieus, want er waren de bekende boeddha's en een heel erg stilzittende oude  thaise monnik (of was het hier toch madame tussauds?). De busrit was verder dwaas en levensgevaarlijk. Sowieso slingerde de weg enorm, maar de chauffeur nam alles vol gas, stortte zich achterop vrachtwagens en haalde in wanneer het wel of niet kon. We sliepen gelukkig veel en kwamen wat wazig aan in Chang Kong. De kamer in het guesthouse, onderdeel van een package, beviel ons niet helemaal en dus namen we een upgrade naar een ruimere kamer met airco. Het was erg warm met veel zon, maar zwetend en puffend verrichtten we enkele noodzakelijke dingen. In de package zat ook meegenomen dat de stempels en formulieren voor de douane geregeld zouden worden, maar dit betekende wel dat we ons paspoort tot de volgende ochtend kwijt zouden zijn. We deden dit met enige achterdocht en naar gevoel en alle anderen hadden dit ook. Toch konden we het allemaal wel vertrouwen, namen we maar aan. In het dorp regelden we een guesthouse voor Pak Beng, de eerste stop op dag 1 van de boottocht in Laos. Ook wisselden we bahtjes voor dollars om zo makkelijker ons visum te betalen de volgende dag. Na een potje kaart, aten we wat van het bijbehorende buffet en zijn we lekker op tijd op de airco kamer gaan relaxen. We maken af en toe voor ons zelf de vergelijking met India, vorig jaar en beseffen dat Thailand veel relaxter is, de mensen een stuk rustiger en minder opdringerig en het eten natuurlijk beter. Tegelijkertijd merken we dat we hier echt erg toeristisch bezig zijn, het zijn toch zeker wel de gebaande paden die we nu bereizen en we zitten vooral tussen de blanken, de backpackers. Maar het is niet vervelend, ook al brengt het soms het typische sfeertje met zich mee van vreselijk gore rugzakjongeren, eenzame reizigers, de vanzelfsprekende zeer aanwezige en zuipende Engelsen en soms ook gewoon de Hollandse gezinnetjes. Maar ook de gezellige typische gesprekken met medebackpackers ontbraken niet en bij Frederike begon het gevoel alweer te kriebelen..... 
Na een redelijke nachtrust ( wel een verdomde haan om 4 uur) zijn we de tassen gaan pakken en hebben we ontbeten. Hierna duurde de pickup naar de pier te lang en eenmaal daar duurde alles even te lang. We werden om kwart voor negen opgepikt en zaten om twaalf uur pas op de boot. We hadden verwacht dat het allemaal iets sneller zou gaan, maar goed.....welcome to Laos!
Bij de pier stapten we in een longtailboot die ons naar de overkant bracht. Hier zagen we onze paspoorten terug ( stempel erin dat we Thailand uit waren, check!) en werden naar het kantoortje voor een visa on Arrival gedirigeerd. Hier was het eigenlijk zo gepiept: formulieren met paspoort en pasfoto inleveren, tien minuten wachten tussen alle andere toeristen en even later bij een andere balie goed opletten wanneer ze jouw paspoort omhoog houden om vervolgens 35 dollar in te leveren en je paspoort including visum terug te krijgen. Makkie. We werden hierna naar een eettentje bij de boten vervoerd en konden hier nog een uurtje wachten. Ondertussen kregen we tweemaal een heel verhaal te horen over Pak Beng, accomodaties, geld wisselen, de gevaren, eten blabla en een gast nam onze paspoorten in om later onze plaatsbewijzen te regelen. Niet relaxed, maar het kan niet anders blijkbaar. Deze kerel deed ook nog een stoer verkooppraatje voor zijn snelle bus naar Luang Prabang, want ja....de rivier was nu hoog en je zag niks  en de bus is more comfi.....en niemand hoefde er iets van te weten. We hadden toch niet voor niks eerder al besloten de boot te nemen? Iedereen weet dat je met de bus kan, dan had je dat toch al geregeld? Kansloos verhaal.
We kregen de tickets en de paspoorten terug en konden de boot op. Echter, er lagen er een stuk of tien en die ene die ze bedoelden was vol. Ha, gelukkig kwamen er nog flink meer reizigers bij en en werd een tweede boot volgeladen. Het is toch een stukje beter dan verwacht, we zitten op autostoelen, we hebben een dak, het is niet overvol en het is eigenlijk wel relaxed. De meegenomen zitkussens ( gekocht in het dorp, want dat werd aangeraden) hebben we niet nodig. We zitten lekker en kijken om ons heen. Zojuist maakten we een eerste stop en een invasie van kleine kinderen kwam de boot op om chips en drankjes te verkopen. " beer lao, okay?" af en toe zien we andere boten en soms een speedboat met gehelmde locals ( geen toerist die zich daarin waagt, want er gebeuren vaak ongelukken mee)'
Ben benieuwd hoe we vanavond of zelfs morgen eind van de middag over de boottrip denken. Denk dat ik de boot dat wel kan schieten, we zien het wel. Straks lekker eten en slapen in het dorpje.